BM, Afganistan’daki Çocukların Silahlı Gruplara Alınmasından Endişe Ediyor

Birleşmiş Milletler, Afganistan’daki çocukların silahlı gruplara alınmasından endişe duyduğunu dile getirdi.

BM İnsan Hakları Konseyi Afganistan Özel Raportörü, çocukların silahlı gruplara alınmasının ülkedeki daha geniş kapsamlı çocuk hakları krizinin bir parçası olduğunu söylüyor.

Ona göre, eğitim yasağı, çocuk işçiliği ve ekonomik zorluklar, çocukları silahlı şiddete karşı daha savunmasız hale getiriyor.

Afganistan; çok boyutlu krizlerle karşı karşıya kalan bir toprak; fakat bu ülkede çocuklar, savaşın ve eşitsizliğin en savunmasız kurbanlarıdır.

Birleşmiş Milletler Afganistan İnsan Hakları Özel Raportörü, Uluslararası Çocuk Askerlerle Mücadele Günü arifesinde alarma geçti.

Çocukların silahlı gruplara alınmasından bahsederek yoksulluğun ve güvensizliğin kök saldığı acı bir olgu olduğunu vurguladı.

BM Raportörü Richard Bennett, acı ve endişe dolu sözlerle, eğitim yasağının, çocuk işçiliğinin ve ekonomik sıkıntıların onları silahlı şiddete karşı daha savunmasız hale getirdiğini vurguluyor.

Kalem alıp hayallerini okul defterlerine yazması gereken çocuklar bugün silaha sarılıyor ve hayallerini savaş meydanlarına gömüyorlar.

Bu çocuklar, yetişkinlerin başlattığı ve şimdi de geleceklerini mahveden savaşların sessiz kurbanlarıdır.

Ancak Afgan çocukların acı hikayesi sadece savaş ve şiddetle sınırlı değil.

Bu uyarıların yanı sıra, çocukları destekleyen bir sosyal örgüt de Afganistan’daki çocuk yaşta evliliklerin köklü ve derin bir sorun olduğunu dile getirdi.

Örgüt, kaygı dolu bir açıklama yaparak, çocuk yaşta evliliklerin birçok genç kız ve ailelerinin hayatını etkilediğini vurguladı.

Ailelerinin ve okullarının kucağında büyümek zorunda kalan kız çocukları, yaşlarına ve hassas ruhlarına göre ağır ve bunaltıcı rolleri kabul etmek zorunda kalıyorlar.

Örgüte göre Afganistan’da çocuk yaşta evliliklerle ilgili en önemli sorunlardan biri, genç kızların eğitime erişiminin olmaması.

Bu arada uluslararası toplumun sessizliği ve hükümetlerin çaresizliği felaketin derinliğini artırıyor.

Afgan çocukları, ister silahlı gruplara alınsınlar, ister erken yaşta evliliğe zorlansınlar, gelecekleri savaşın ve yoksulluğun karanlığında kaybolan sessiz kurbanlardır.

Ve böylece Afganistan’da çocukluk, rüya ve sevinç mevsimi yerine gözyaşı ve kan mevsimine dönüşüyor.

Tüm bunlar hiç bitmeyecek olan başlıklardır.