مرجعیت شیعه: جهان باید بداند در حکومت امیرمؤمنان علیه السلام حتی یک نفر به جرم سیاسی اعدام یا زندانی نشد

بزرگ مرجع جهان تشیع بر اهمیت معرفی شیوه حکومت داری امیرمومنان حضرت علی بن ابیطالب علیهما السلام به جهانیان تأکید کردند.

بزرگ مرجع جهان تشیع بر اهمیت معرفی شیوه حکومت داری امیرمومنان حضرت علی بن ابیطالب علیهما السلام به جهانیان تأکید کردند.

عبدالعزیز بدر القطان، وکیل و نویسنده کویتی با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کرد و مورد استقبال ایشان قرار گرفت.

میهمان مرجع عالیقدر از معظم له پرسید: نظر شما درباره شرایط فعلی به ویژه پیمان شکنی و به خیانت متهم کردن دیگران که در میان مسلمانان خصوصاً در میان پیروان مذاهب اسلامی رواج دارد چیست؟

مرجع عالیقدر پرسش گونه فرمودند: آیا چنین پدیده ای در میان اصحاب رسول الله صلی الله علیه وآله و امیرمؤمنان علیه السلام نبوده است؟ علی رغم تمام شواهد الهی و نبوی، آن حضرت را رودررو و بی پروا به فسق و پیمان شکنی متهم می کردند. 

ایشان افزودند: ما می توانیم اسلام واقعی و اصیل رسول خدا صلی الله علیه وآله را و نه پدیده ای که امروز به نام اسلام به خورد همگان می دهند، به جهانیان بشناسانیم.

در حدیث شریف نبوی آمده است که ایشان فرمودند: «یأتی زمان علی الناس، لا یبقی من الإسلام إلاّ اسمه، ولا من القرآن إلاّ درسه؛ روزگاری بر مردم فرا خواهد رسید که از اسلام تنها نامی و از قرآن تنها خواندنش خواهد ماند». مفهوم و منطوق این حدیث شریف به «مسلمانان شناسنامه ای» تصریح دارد.

معظم له در توضیح سخنان خود فرمودند: ما باید اسلام اصیل رسول الله صلی الله علیه وآله و اسلام امیرمؤمنان علیه السلام به ویژه سیره والای حکومتی آن دو بزرگوار را به جهانیان معرفی و همگان را از آن آگاه کنیم؛ چراکه آن دو بزرگوار تنها معصومانی بودند که حکومت و فرمانروایی داشتند. 

امیرمؤمنان علیه السلام در مدت حدود پنج سال بر نیمی از خاورمیانه (به استثنای شام که در اختیار معاویه بود) تا عمق اروپا و عمق آفریقا حکومت کردند. در مدت حکومت آن حضرت یک مورد اعدامی سیاسی و زندانی سیاسی وجود نداشت و این در حالی بود که آن حضرت را دشمنان در میان گرفته بودند. 

از زمانی که رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وآله فرمودند: «الأرض لله ولمن عمّرها؛ زمین از آن خدای متعال و از آن کسی است که آن را آباد کند» امام علی علیه السلام حتی یک وجب زمین نفروختند.

بر پایه این آموزه و حدیث شریف نبوی زمین ملک حکومت و دولت نیست و اصولاً دولت نمی تواند و نباید به مردم زمین بفروشد. می بینیم که علی رغم مدت کوتاه حکومت ایشان و مشکلات فراوانی که بر ایشان تحمیل می شد از جمله سه جنگ بسیار فرساینده، در دوره حکومت ایشان زمین ها آباد شد.

ایشان در ادامه فرمودند: آنچه امروزه از امریکا و روسیه و دیگر کشورها می بینیم و استضعافی که بر ما تحمیل می شود، نتیجه ضعف خودمان در تبلیغ و جهانی کردن اسلامِ رسول الله صلی الله علیه وآله و اسلام امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است. [به دلیل کوتاهی ما] جهان ندانسته و نمی داند که امیرمؤمنان علیه السلام پنج سال حکومت کردند و در دوره حکومت آن حضرت حتی یک نفر به جرم سیاسی اعدام یا زندانی نشد و یک تن نیز به علت گرسنگی جان نداد، اما در حکومت عثمان بن عفان، جناب ابوذر غفاری یکی از اصحاب رسول الله صلی الله علیه وآله به علت گرسنگی از دنیا رفت؛ هموکه رسول خدا صلی الله علیه وآله درباره اش مطالبی فرمودند و او را تکریم کردند که درباره دیگر اصحاب کمتر بیان کردند.

شرایط روزگار عثمان امروزه نیز به وجود آمده است، به این معنا که در سراسر جهان و در حالی که فراوانی نعمت دیدگان را خیره می کند روزانه هزاران تن به سبب گرسنگی جان می دهند. به راستی چه کسی باید این جهان را نجات دهد؟ باید توجه داشت تنها جهان اسلام گرفتار رنج و محنت و مشکلات نیست، بلکه جهان کفر با نسبتی متفاوت و یا کمتر از بلاد اسلامی نیز همین وضعیت را دارد.

ایشان در ادامه فرمودند: ما باید جهانیان را به درس آموزی و پیروی از سیره والای امیرمؤمنان علیه السلام دعوت کنیم. البته افراد بسیاری در سطح دولت ها و سیاستمداران و مردم عادی ادعا دارند که از آن حضرت پیروی می کنند، اما باید در ماهیت و واقعیت ادعای آنان دقت کرد. آیا آنان در مقام قدرت و حکومتداری همانند امیرمؤمنان علیه السلام عمل کرده و می کنند، به این معنا که یک نفر را به جرم سیاسی اعدام یا زندانی نکرده و نمی کنند و زمین مباح را بدون دریافت پول به مردم می دهند؟

آن گاه معظم له به تبیین گوشه هایی از روش و سیره امیرمؤمنان علیه السلام پرداختند و فرمودند: امیرمؤمنان علیه السلام با قدرت و اطمینان کامل سخنی فرمودند که جز مربی و معلم ایشان، رسول خدا صلی الله علیه وآله کسی به آن عمل نکرده است، آن جا که فرمودند: «وَلَعَلَّ بِالْحِجَازِ أَوْ الْیَمَامَةِ مَنْ لَا طَمَعَ لَهُ فِی الْقُرْصِ وَلَا عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ؛ شاید در حجاز یا یمامه کسی به یافتن قرص نانی امید نداشته باشد و خوردن یک وعده غذای سیر را به یاد نیاورد».

این جمله را با بیانی رسا می توان به جهانیان رساند تا مردم جهان آن را درک کنند و در نهایت این امر تحقق یابد. بیان پیش گفته امیرمؤمنان علیه السلام به این موضوع اشاره صریح دارد که خود را سیر نمی خواهد؛ چراکه ممکن است در جای دورافتاده ای از سرزمین تحت حکومت ایشان گرسنه ای به یافتن تکه نانی امید نداشته باشد. البته در این بیان قطعی بودن وجود گرسنه ای اراده نشده است. آیا حاکم و فرمانروایی این گونه یافت می شود؟

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی تأکید کردند: ما نه تنها نسبت به کشورهای خود، بلکه باید نسبت به جهان توجه داشته باشیم و در این راه بکوشیم و بدانیم که من و شما مسئولیت بزرگتری در این زمینه داریم. انسان به تناسب منزلت، مقام، فهم و موقعیت اجتماعی خود مسئولیت دارد. با توجه به این مسئولیت و تن ندادن به آن، مبادا در روز قیامت دچار افسوس و حسرت بی حساب شویم؛ لذا باید آستین همت بالا زده و روش و منش امیرمؤمنان علیه السلام را با بیانی رسا به جهانیان رساند.

معظم له در ادامه سخنان خود فرمودند: برای عمل به سیره امیرمؤمنان علیه السلام باید از خود شروع کنیم، بدین معنا که سرپرست خانواده از خود و خانواده اش، رئیس اداره در محل کار خود، تاجر در محل تجارت خویش و… این سیره را پیاده کنند. این آموزه رسول خدا صلی الله علیه وآله را فراموش نکنیم که فرموده اند: «کلکم راع وکلکم مسؤول عن رعیته؛ همگان سرپرستانید و همگی تان نسبت به زیردستان مسئول هستید».

متأسفانه و دردمندانه بسیار کوتاهی صورت گرفته است و دنیا با صد و یا دویست نفر سامان نمی گیرد، ولی ایجاد تحول غیر ممکن نیست.

ایشان همچنین افزودند: کسانی که در راه اسلام فعالیت می کنند باید به دو چیز پایبندی عملی داشته باشند:

اول: مسائل و امور منفی را کنار بگذارند و به مسائل مثبت بپردازند.

دوم: دنبال راحت طلبی، چه در خوردن و چه در ازدواج و سایر امور زندگی نباشند؛ بدین معنا که وقت خود را در تن آسایی و راحت طلبی سپری نکنند. کسی که خداجو و دنبال آخرتِ آباد باشد دنبال تن آسایی و راحت طلبی نخواهد بود.

مرجع عالیقدر در پایان با اشاره به یک نمونه از فعالیت های فشرده غربی ها در عرصه رسانه و فرهنگِ بسیار گسترده دامن فرمودند: ماهنامه ای وجود داشت با عنوان «المختار من ریدرز دایجست» که به ذهنم می آید از سال 1922 میلادی منتشر می شد. این ماهنامه ترجمه برخی مقالات منتشر شده در مجله «ریدرز دایجست Reader’s Digest» را چاپ و منتشر می کرد. من شماره هایی از این مجله را در عراق خوانده ام. بر اساس نوشته روی ماهنامه 38 نوبت چاپ در پانزده زبان و با شمارگان 28 میلیون منتشر می شد. آیا ما همانند یا معادل چنین پروژه ای داریم؟ توجه داشته باشیم که این پروژه یکی از شیوه های بیان رسای غربی هاست. 

بیان رسا آن چنان اهمیت دارد که خدای متعال درباره اش فرموده است: «فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلاَغُ الْمُبِینُ؛ بر تو فقط بلاغ آشکار است» (نحل/82).

گفتنی است که آقای عبدالعزیز بدر القطان، اندیشمند، نویسنده و وکیل مدافع کویتی و مجری برنامه «حرّر عقلک؛ عقلت (فکرت) را آزاد کن» است که از شبکه المیادین پخش می شود. وی آثار مکتوب و تألیفات متعددی دارد و برای مطبوعات کویت مقاله می نویسد.