فقر، ناامنی، تشنگی و بی‌سرنوشتی؛ واقعیت تلخ امروز افغانستان زیر سایه طالبان
فقر، ناامنی، تشنگی و بی‌سرنوشتی؛ واقعیت تلخ امروز افغانستان زیر سایه طالبان
از بحران آب در مناطق شیعه‌نشین کابل تا کشتارهای شبانه در استان‌های مرکزی و شرقی، و از بازگشت پرمخاطره مهاجران تا قتل نظامیان سابق، افغانستان امروز چهره‌ای آشفته از یک بحران انسانی عمیق به نمایش گذاشته است.
با گذشت نزدیک به سه سال از سلطه کامل طالبان، افغانستان درگیر مجموعه‌ای پیچیده از بحران‌های هم‌زمان است.
ادعای امنیت سراسری، در حالی مطرح می‌شود که گزارش‌ها از حملات مسلحانه، بی‌عدالتی، نبود خدمات عمومی و افزایش فقر، چهره واقعی کشور را نشان می‌دهند.
در غرب کابل، ساکنان مناطق شیعه‌نشین از تشدید بحران آب خبر داده‌اند.
نبود سیستم آبرسانی، چاه‌های خشکیده و ناتوانی در خرید آب، زندگی ده‌ها هزار نفر را تحت‌الشعاع قرار داده است.
مردم این مناطق که از محروم‌ترین بخش‌های پایتخت محسوب می‌شوند، روزانه برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم ساعت‌ها انتظار می‌کشند.
در استان غزنی، منابع محلی اعلام کردند افراد مسلح ناشناس در شامگاه 23 تیر، پنج عضو یک خانواده شامل سه کودک را در روستای خالوخیل تیرباران کرده‌اند.
مهاجمان با موتورسیکلت گریختند و مقامات طالبان هنوز واکنشی نشان نداده‌اند.
این رویداد با واکنش‌های گسترده در فضای مجازی روبه‌رو شده و شهروندان، طالبان را به ناتوانی در کنترل امنیت متهم کرده‌اند.
در استان خوست نیز گل‌والدین، یکی از نظامیان سابق، هنگام عبور از مسیر شاهراه خوست ـ گردیز توسط دو فرد نقاب‌دار هدف گلوله قرار گرفت و جان باخت.
او پس از سقوط حکومت پیشین، به‌عنوان کارگر ساده در یک مزرعه مرغ‌داری فعالیت می‌کرد. به گفته نزدیکانش، او هیچ دشمنی شخصی نداشت.
در کنار این ناامنی‌ها، بحران انسانی بازگشت مهاجران هم شدت یافته است. دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان اعلام کرد که طی سال 2025 بیش از یک میلیون و سیصد هزار مهاجر به کشور بازگشته‌اند؛ اما بسیاری از آن‌ها بی‌سرپناه، بدون دسترسی به خدمات اولیه و در وضعیت وخیم روانی و معیشتی زندگی می‌کنند.
در کنار این مشکلات، گزارش نمایندگی سازمان ملل نشان می‌دهد بازگشت بیش از یک‌میلیون و سیصد هزار مهاجر افغانیتانی در سال 2025، بحران انسانی تازه‌ای پدید آورده است.
یشتر بازگشت‌کنندگان، به‌ویژه زنان و کودکان، با فقر شدید، بی‌سرپناهی، نبود خدمات اولیه و آسیب‌های روانی گسترده روبه‌رو هستند.
هفتاد درصد جمعیت افغانستان اکنون زیر خط فقر قرار دارند.
کارشناسان معتقدند که با تشدید تحریم‌ها، فروپاشی اقتصادی و عدم به‌رسمیت‌شناسی بین‌المللی، مردم افغانستان گرفتار حلقه‌ای از فقر، تبعیض، خشونت و بی‌پناهی شده‌اند؛ بحرانی که به نظر نمی‌رسد بدون اقدام جهانی، راه حلی برای آن وجود داشته باشد.
