تغییر حرکت وضعی زمین بر اثر برداشت بی‌رویه انسان‌ها از منابع آب زیرزمینی عنوان خبری است که این روزها در بسیاری از رسانه ها منتشر شده است ، طبق مطالعه جدیدی، بشر در طول ۱۷ سال آنقدر از آب‌های زیرزمینی برداشت کرده که کره زمین حدود یک متر به شرق متمایل شده است. به گزارش نیویورک‌پست، کی-وین سئو، نویسنده اصلی این پژوهش و متخصص زمین‌فیزیک دانشگاه ملی سئول کره جنوبی، در یادداشتی اظهار داشته است که «محور حرکت وضعی زمین در واقع تغییرات زیادی دارد.
حرکت وضعی زمین (چرخش به دور خود) ممکن است برعکس شود ، قطب مغناطیسی طی چند سال گذشته به سرعت در حال حرکت است و قطب شمال در مکان همیشگی خود قرار ندارد.
بر اساس پژوهش جدیدی ، انسان در طول ۱۷ سال ، آن چنان از آب‌های زیرزمینی برداشت نموده که کره زمین حدود یک متر به شرق متمایل شده است.
بشر حجم زیادی از آب‌های زیرزمینی را استخراج کرده که این حجم از استخراج آب ، باعث تغییر در توزیع انبوه آب شده است.
در نتیجه، شیب زمین بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۰ حدود ۸۰ سانتی‌متر به سمت شرق انحراف پیدا کرده است.
جابجایی محور حرکت وضعی زمین، به معنای جابجایی محور گردش سیاره زمین به دور خود در قبال پوسته خودش می باشد.
نیویورک‌پست در این زمینه گزارش داده است که نقش آب در تغییر حرکت وضعی زمین، در ۲۰۱۶ کشف گردید و پژوهشگران یادآوری نمودند که این اولین بار است که نقش برداشت از آب‌های زیرزمینی را در جابجایی این محور، مورد اشاره قرار گرفته است.
گزارش دیگری هم در سال 2019 نشان می‌دهد مکان قطب شمال مغناطیسی زمین تغییر کرده و از کانادا به سمت سیبری درحال حرکت می باشد.
طبق پژوهش های صورت گرفته از طرف سازمان فضانوردی اروپا، نقطه قطب در شمال، از سال ۱۸۳۱ تا به امروز، به طرف سیبری تمایل پیدا کرده است.
حرکت قطب شمال که در ۴۰ سال گذشته سرعت بیشتری گرفته ، فرآیند تغییر مسیر میدان مغناطیسی را سرعت بخشیده و در نتیجه ضرورت تدوین یک مدل جدید را بیشتر از پیش کرده است.
حرکت قطب شمال و این گونه تغییرات فزاینده و بدون تطبیق با معیارهای گذشته در میدان مغناطیسی زمین ، دانشمندان را ناگزیر ساخته که سیستم‌های جهت یابی مورد نیاز هواپیماها، کشتی‌ها و حتی موبایل‌ها را به سرعت به‌روزرسانی نمایند.
تصور می شد که این اتفاق طی ۲ هزار سال به وقوع پیوندد ، اما بر اساس آخرین پژوهش های صورت گرفته ، این روند به مدت زمانی بسیار کمتر از پیش بینی های گذشته یعنی فقط ۱۰۰ سال کاهش پیدا کرده است.
«طلوع خورشید از مغرب»، به عنوان یکی از علائم ظهور و یا «اشراط الساعه» و«نشانه های قیامت»، بیان شده است.
برخی از منابع، واقعه طلوع خورشید از مغرب را با ظهور امام مهدی مرتبط کرده اند ، و به حتمى بودن طلوع خورشيد از مغرب به عنوان یکی از علائم حتمى ظهور امام مهدى علیه السلام تاکید کرده اند.
آیا بر اساس پژوهش های صورت گرفته ، جابجایی محور حرکت وضعی زمین و تغییر مکان قطب مغناطیسی شمال ، را می توان همان بشارت بر ظهور منجی عالم بشریت و طلوع خورشید از مغرب به عنوان یکی از علائم حتمیه تلقی کرد ؟ و آیا بر اساس اراده الهی می توان به قریب الوقوع بودن این اتفاق مسرت بخش ، با توجه به نتایج پژوهش های علمی صورت گرفته طی این سال ها ، امیدوار بود ؟
