نشست دو روزه دوحه با میزبانی سازمان ملل متحد در اوج اعتراض‌ها و واکنش‌های گسترده شهروندان افغانستان به پایان رسید.
انتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در پایان این نشست گفته است که اشتراک کنندگان توافق کرده اند تا یک رویکرد هماهنگ در مورد افغانستان داشته باشند.
همزمان؛ جمعی از فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشری و حقوق زنان با راه اندازی کمپین جدیدی زیر نام «حرکت نه به طالب» در شبکه‌های اجتماعی به ویژه در توییتر خواستار توقف فرصت سازی برای طالبان شده اند.
در اوج بحران بشری در افغانستان، انتونیوگوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد آستین بالا زده تا بتواند بر بزرگترین خط بحران بشری حاضر در جهان نقطه پایان بگذارد یا راه حلی برای آن جستجو کنند.
وی دو روز پیش، در دوحه قطر میزبان نشستی بود که در آن بیش از 25 نماینده ویژه کشورها و نهادهای مددرسان در امور افغانستان شرکت کردند.
نشست سازمان ملل برای یافتن راه حل مسئله بشری افغانستان، با اظهارات دو هفته قبلِ امینه محمد، معاون دبیرکل این سازمان در مورد به رسمیت شناختن طالبان، جنجالی و پر حاشیه شد.
در بیش از 50 کشور جهان، فعالان حقوق بشر به ویژه زنان تظاهرات گسترده ای راه اندازی کردند و یک صدا از سازمان ملل و شرکت کنندگان نشست دوحه خواستند که طالبان را به رسمیت نشناسند. شاید این اعتراضات جهانی هم بی تاثیر نبود.
مقامات سازمان ملل از جمله انتونیوگوترش، در پایان نشست گفتند که در مورد به رسمیت شناختن طالبان بحثی صورت نگرفت.
آقای گوترش، حضور پررنگ گروه‌های تروریستی، نبود دولت فراگیر، بدترشدن وضعیت زنان و گسترش قاچاق مواد مخدر در افغانستان را درهم تنیده توصیف کرده است.
این نشست دو روزه در پشت درهای بسته بدون حضور نمایندگان طرف‌های درگیر افغانستان برگزار شده بود. زنان و دختران معترض و اکثریت شهروندان افغانستان در کشورهای مختلف جهان از یک هفته به این‌سو از آن‌چه را که آنان زمینه سازی و سفید نمایی طالبان می‌خوانند، اعتراض کرده اند.
در روز پایانی این نشست، جمعی از فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشری و حقوق زنان با راه اندازی کمپین جدیدی تحت عنوان «حرکت نه به طالب» در شبکه‌های اجتماعی به ویژه در توییتر خواستار توقف فرصت سازی برای طالبان شده اند.
گفتنی است طالبان در نزدیک به دو سال گذشته به خواست‌های جامعه جهانی که ایجاد دولت همه شمول، رعایت حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و بازگشایی نهادهای آموزشی و تحصیلی به روی زنان بوده است، تمکین نکرده و دست به قتل‌های هدف‌مند، کشتارهای گروهی و محاکمه صحرایی ادامه داده اند.
