روز گذشته ، جمعه ، ۲۷ خرداد ، دکتر احمد مهدوی دامغانی ، نویسنده و محقق پیشکسوت ، ادیب و الهی‌دان پرآوازه ایرانی که در دهه‌های متمادی در دانشگاه‌های تهران ، هاروارد و پنسیلوانیا معارف اسلامی و ادبیات فارسی تدریس می‌کرد ، در سن ۹۵ سالگی پس از چندین روز بیماری و بستری در بیمارستان ، در فیلادلفیای آمریکا دار فانی را وداع گفت.
جزئيات بيشتر را در ادامه بخوانيد ⬇️⬇️
احمد مهدوی دامغانی ۱۳ شهریور ۱۳۰۵ در مشهد تولد یافت ، پدرش علامه محمد کاظم مهدوی دامغانی از چهره‌های معروف در مشهد بود.
علوم متداول قدیم و جدید را در آن شهر فراگرفت و سپس در تهران اقامت گزید.
دکترای زبان و ادبیات فارسی را در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران گرفت و به تدریس در دانشکده‌های ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت.
از سال ۱۳۵۳ در دانشگاه مادرید به تدریس فقه اسلامی و ادبیات فارسی و عربی پرداخت ، اما عشق به ایران و زبان فارسی ، او را بیشتر از یکسال در اسپانیا ماندگار نکرد .
گفتنی است که دکتر مهدوی دامغانی در ترم پاییزی دانشکده ادبیات سال ۱۳۵۸ در مقام رد برخی سخنان راجع به فدک ، بخش فدک را از کتاب اَلشّافي فيِ الْاِمامَه در متن درسی دوره دکترا قرار داد که همین دفاع او از حق مسلّم حضرت زهرا سلام الله علیها ، پرونده اتهامات او در زندان اوین را سنگین‌تر کرد.
او که از سال ۱۳۵۴ رئیس کانون سردفتران اسناد رسمی بود به سبب تنظیم شدن سند ازدواج شاه ایران و همسرش در محضر او ، و به اتهام دعوت نکردن سردفتران به اعتصاب در جریانات سال ۵۷ ، این استاد ادبیات دانشگاه تهران را راهی زندان اوین و محکمه‌ای موسوم به دادگاه انقلاب کرد ، که گفته میشد ، برای محاکمه شکنجه‌گران ساواک برپا شده است.
به رغم اصرار و پافشاری لاجوردی ، گاه با تحقیر و تمسخر ، و گاه با تهدید ، مبنی بر طاغوتی بودن دکتر دامغانی و تبلیغ اسلام آریامهری ، اما کیفیت دفاعیات دکتر دامغانی از خود و تلاش‌های روحانیون مختلف در سطوح متفاوت و دفاتر برخی مراجع تقلید ، منجر به صدور حکم برائت برای او و رهایی‌اش از زندان اوین شد.
دکتر مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا شد و در معتبرترین دانشگاه‌ها در هاروارد و پنسیلوانیا در مقطع دکتری و پسادکتری مشغول تدریس شد.
تالیف کتاب از علی آموز اخلاص عمل ، رساله درباره خضر ، شاهدخت والا تبار شهربانو ، در باغ روشنایی ، گزیده حدیقة الحقیقه ، تصحیح و تحقیق کتاب نَسمةُ السَّحر بِذِکرِ مَن تَشَیَّع ، الوحشیات و تصحیح و تحقیق دیوان خازن فقط بخشی از فعالیت‌های علمی و آثار دکتر مهدوی دامغانی است.
روحش شاد و یادش گرامی
دکتر مهدوی دامغانی که تلفیقی از عشق سوزان به اهل بیت علیهم السلام و مهری ژرف به سرزمین مادری و فرهنگ ایران بود در بخشی از وصیت‌نامه خود نوشته: بر روی چشم‌ها و لبانم از تربت مقدس حضرت ابی‌عبدالله الحسین صلوات الله علیه که در لای قرآن کوچک جیبی ، جلد چرمی قرمزی که در اوین همراهم بود ، به ترتیبی که مقرر است ، بگذارند.
