آیین سحری‌خوانی در شهرهای مختلف ایران، نه تنها نشانی از پیوند معنوی مردم با ماه رمضان است، بلکه جلوه‌ای از همبستگی اجتماعی و تقویت روحیه همدلی در میان آنان به شمار می‌رود.
این سنت دیرینه که در هر منطقه با ویژگی‌ها و رنگ‌های خاص خود برگزار می‌شود، شب‌های رمضان را با نغمه‌ها و آواهایی دلنشین همراه می‌کند که روح و دل روزه‌داران را برای آغاز روزی پر از عبادت و تقوا آماده می‌سازد.
آیین سحری‌خوانی یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های ایرانی است که در شب‌های رمضان در سراسر کشور با شور و شوق خاصی برگزار می‌شود.
این مراسم که به‌ویژه در ساعات اولیه شب‌های ماه رمضان، مردم را برای خوردن سحری بیدار می‌کند، نه تنها یک عمل مذهبی است، بلکه یک نماد از همبستگی اجتماعی و فرهنگ دیرینه مردم ایران محسوب می‌شود.
در تهران، پایتخت ایران، آیین سحری‌خوانی در محله‌های قدیمی چون بازار و تجریش با صدای سحری‌خوانانی که نام خانواده‌ها را می‌خوانند، برگزار می‌شود.
این صداهای دلنشین، قلب مردم را به سوی روزه‌داری و تقوا می‌کشاند.
در اصفهان، شهر هنر و فرهنگ، سحری‌خوانی با لحن‌های خاص و اشعار مذهبی که به زیبایی خوانده می‌شوند، تبدیل به یک نوع هنر می‌شود که علاوه بر جنبه معنوی، محتوای فرهنگی خاصی دارد.
در شیراز نیز، سحری‌خوان‌ها در کوچه‌های تاریخی و باغ‌های این شهر می‌گذرند و مردم را برای سحری بیدار می‌کنند.
این آیین در شب‌های خنک بهاری رمضان تجربه‌ای منحصر به فرد برای مردم ایجاد می‌کند.
در مشهد، هم‌زمان با سحری‌خوانی، صدای اذان صبح از حرم امام رضا علیه السلام بلند می‌شود که فضایی معنوی را در کنار خواندن نغمه‌های سحری، به روزه‌داران می‌بخشد.
تبریز و کردستان نیز با ویژگی‌های خاص خود در آیین سحری‌خوانی شرکت دارند.
در تبریز، سحری‌خوان‌ها با زبان شیرین آذری، دعاها و اذکار مذهبی را می‌خوانند و در کردستان با نغمه‌های خاص خود، مردم را برای روزه‌داری دعوت می‌کنند.
سحری‌خوانی در هر گوشه از ایران با رنگ و بوی خاص خود، همچنان یکی از زیباترین جلوه‌های فرهنگی و مذهبی کشور است که نه تنها بر روحیه فردی، بلکه بر روحیه جمعی مردم در ماه رمضان تاثیرگذار است.
