پاسخی جامع به شبهه وارده بر حدیث شریف کسا 

استفتایی از حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی 

به گزارش شیعه ویوز ، حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی در پاسخ به استفتائی درباره سند حدیث کساء و مفاهیم این حدیث، نکات مهمی را به زبان عربی بیان کرده اند که در ادامه ترجمه فارسی این سوال و جواب ها را می خوانید، لازم به ذکر است متن عربی در جلد اول کتاب اجوبة المسائل فی الفکر و العقیدة توسط دار زین العابدین قم به چاپ رسیده است.

سوال1 : برخی سند حدیث معروف کساء در کتاب های المنتخب و العوالم را زیر سؤال برده اند، آیا شما صحّت سند این حدیث و اعتبار راویان آن را تأیید می کنید؟ نظر شما درباره مضمون این حدیث چیست؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی روحانی :

باسمه جلت اسماؤه؛ الف : سند حدیث کساء از صاحب کتاب العوالم گرفته تا صحابی گرانقدر جابر بن عبدالله انصاری (رضوان الله علیه)؛ در اوج اعتبار قرار دارد و جز قاسم بن یحیی نمی توان اعتبار هیچیک از راویان این حدیث را زیر سؤال برد، البته از دیدگاه ما وی هم راوی ثقه ای است چرا که بزنطی، حدیث کساء را از زبان او نقل نموده و آنطور که به اثبات رسیده، بزنطی تنها و تنها از قول راویان ثقه به نقل روایت پرداخته است. صرفنظر از این موضوع، صحّت سند بزنطی به تنهایی برای اثبات اعتبار حدیث کساء، کفایت می کند و نیازی به کنکاش در مورد راویان بعد از وی وجود ندارد زیرا بزنطی در شمار کسانی است که اعتبار روایات صحیح آن ها، از اجماع علمای شیعه بهره می برد و بر این اساس، سند حدیث کساء، صحیح بوده و هیچ اشکالی در آن وجود ندارد.

ب: حدیث کساء از مضامین بسیار بلندی، برخوردار است و عبارات آن پیرامون فضایل و کمالات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت(علیهم السلام)، در احادیث فراوان و معتبر دیگر هم یافت می شود؛ بنابراین هیچ تردیدی درباره مضامین و محتوای این حدیث، وجود ندارد.

سوال2 : چرا خداوند در این حدیث، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) که برترین موجودات است آغاز نمی کند بلکه از فاطمه (سلام الله علیها) آغاز می کند و او را محور، قرار می دهد؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی روحانی :

باسمه جلت اسماؤه؛ احتمالاً از آن جهت با نام فاطمه زهرا (سلام الله علیها) آغاز شده است که نور نبوّت و امامت در ایشان جمع شده است؛ زیرا از روایات عالم انوار چنین بر می آید که این دو نور شریف، یک نور واحد بودند که در بدن انسان های پاک جای داشتند و به نسل های بعد منتقل می شدند، این روند ادامه یافت تا آنکه نور نبوّت و امامت به بدن حضرت عبدالمطلب (ع)، انتقال یافت و خداوند آن را به دو بخش، تقسیم نمود : یک بخش یعنی نور نبوّت را در حضرت عبدالله (ع) به ودیعه نهاد و بخش دیگر یعنی نور امامت را به حضرت ابوطالب (ع) منتقل نمود؛ این دو نور همچنان از هم جدا بودند تا آنکه برای بار دوم در فاطمه زهرا (ارواحنا فداها) گرد هم آمدند و ایشان به محلّ تلاقی دو نور و دو دریای نبوّت و امامت و تجلیگاه این دو مقام تبدیل شدند؛ از همین روست که در حدیث کساء پیش از ذکر مستقلّ این دو نور، از فاطمه (سلام الله علیها) آغاز می شود چه ایشان محوری است که هر دو نور به گرد آن می چرخند.

سوال3 : چرا جبرئیل پس از کسب اجازه از خدای تعالی، از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هم برای ورود به درون کساء اجازه می گیرد؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی روحانی :

باسمه جلت اسماؤه؛ در حدیث کساء آمده است که جبرئیل (علیه السلام) ابتدا به صورت مستقیم از خدای تعالی و آنگاه از پیامبر اجازه خواست؛ احتمال می رود که کسب اجازه مجدد توسط جبرئیل از آن رو باشد که ورود به کساء مرتبه ای است که تنها محمد و آل محمد بدان نایل آمده اند و جبرئیل علی رغم آن همه عظمت، تصوّر نمی کرد که از افتخار دستیابی به این مرتبه بهره مند گردد؛ از همین رو مکرّر، اجازه می گرفت تا از دستیابی خود به این مرتبه، اطمینان حاصل کند؛ البته احتمال دیگری هم وجود دارد و آن اینکه : اجازه خداوند به صورت طولی، منوط به اجازه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود و از همین رو جبرئیل می بایست دوباره کسب اجازه نماید.

سوال4 : آیا معقول است که خداوند، آسمان‌ ها و زمین و انس و جن را تنها و تنها به خاطر وجود معصومین، خلق کرده باشد و هدف نهائی او پنج تن آل عبا یا اهل کسا باشد؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی روحانی :

باسمه جلت اسماؤه؛ منظور از این که وجود معصومین هدف نهایی آفرینش کائنات است، این است که وجود ایشان، مصداق اتمّ انسان کامل می باشد که هدف خلقت به شمار می آید. همان طور که هدف اصلی از کاشت یک درخت و آبیاری و رسیدگی به آن، دستیابی به میوه رسیده آن است، وجود مبارک معصومین در خلقت این عالم نیز چنین است چرا که ایشان در سیر تکاملی این جهان، میوه آن هستند؛ لذا از برکت این نوع متون (حدیث کسا) و مانند آن است که اندکی از سرّ عظمت معصومین و کمال آن‌ ها را می توانیم کشف کنیم وگرنه ما از شناخت ایشان و پی بردن به عمق وجودشان ناتوانیم و کسی جز خداوند متعال که خالق ایشان است قدرشان را کامل نمی داند.