آیت‌الله العظمی شیرازی: اگر اشعار و ذکر مصیبت هایی که به معصومین علیهم السلام نسبت داده می شود، زبان حال باشد، اشکال ندارد

آیت‌الله العظمی شیرازی: اگر اشعار و ذکر مصیبت هایی که به معصومین علیهم السلام نسبت داده می شود، زبان حال باشد، اشکال ندارد

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز شنبه چهاردهم صفر سال 1447 برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با حکم استفاده از زبان حال برای معصومین علیهم السلام در اشعار و ذکر مصیبت ها فرمودند: اگر اشعار و ذکر مصیبت هایی که به معصومین علیهم السلام نسبت داده می شود، زبان حال باشد، اشکال ندارد.

معظم له در ادامه فرمودند: همانگونه که مرحوم شیخ عبدالزهرا کعبی بر این مساله تقید داشت که در اشعاری که می خواند تاکید نماید که این شعر مثلا از زبان حضرت زینب و یا حضرت عباس سلام الله علیهما است ، که از آن تعبیر به زبان حال می شود ، و نه نقل از زبان و قول آن بزرگواران عنوان شود ، در این صورت اشکال ندارد ،

ایشان هم چنین تاکید فرمودند: این بدان معناست که حالت آن بزرگواران دلالت بر بیان این کلمات دارد ، لذا اگر تاکید شود که این اشعار و سخنان ، زبان حال معصومین علیهم السلام است ، اشکال ندارد.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : در برخی از دعاهای وارد شده از معصومین علیهم السلام از جمله دعایی که از امام هادی به ما رسیده ، چنین گفته شده : خدایا آن چیزهای خوبی را که بر زبان جاری می کنیم ، در نیت قلبی ما قرار بده ، بنابر این اگر انسان ، معصومین علیهم السلام را زیارت می کند ، و یا دعاهایی را قرائت می کند ، بدون آنکه به معنای آنها توجه داشته باشد ، ثواب کمتری نصیب او می شود ، اما اگر آن زیارت با توجه و حضور قلب و معنای آن باشد ، قطعا ثواب بیشتری خواهد داشت.

معظم له در ادامه فرمودند : مثلا در حدیث شریفی از برخی از ائمه اطهار علیهم السلام نقل شده که قَالَ بِيَدِهِ : یعنی با دست خود این چنین گفت ، و تعابیری نظیر آن که : قال بيده هكذا ، یا قال بيده إلى صدره ، یا قال برجله ، یا قال برأسه ، هم در تعدادی از روایات و احادیث آمده است ، و منظور آن است که هم چنان که در میان مردم هم استفاده از اجزاء بدن برای نشان دادن و توضیح مقصود یا بیان اندازه یا عدد و مانند آن رایج است و نمونه های آن بسیار است ، در برخی روایات هم از این تعابیر استفاده شده است.

ایشان در ادامه فرمودند : مثلا در حدیث شریفی از برخی از ائمه اطهار علیهم السلام نقل شده که قَالَ بِيَدِهِ : یعنی با دست خود این چنین گفت ، و تعابیری نظیر آن که : قال بيده هكذا ، یا قال بيده إلى صدره ، یا قال برجله ، یا قال برأسه ، هم در تعدادی از روایات و احادیث آمده است ، و منظور آن است که هم چنان که در میان مردم هم استفاده از اجزاء بدن برای نشان دادن و توضیح مقصود یا بیان اندازه یا عدد و مانند آن رایج است و نمونه های آن بسیار است ، در برخی روایات هم از این تعابیر استفاده شده است.