توهین روزنامه افغانستانی به شیعیان؛ تحریف تاریخ یا پروژه مهاجرستیزی؟
توهین روزنامه افغانستانی به شیعیان؛ تحریف تاریخ یا پروژه مهاجرستیزی؟
انتشار یادداشتی جنجالی در روزنامه «اطلاعات روز» افغانستان که زائران و شیعیان این کشور را «ابزار سیاسی حکومت ایران» نامیده، موجی از واکنش‌های تند در میان فعالان مذهبی، اجتماعی و رسانه‌ای برانگیخته و بحث درباره هویت، تاریخ و پیوندهای ایمانی دو ملت هم‌ریشه را داغ کرده است.
در روزهای منتهی به اربعین حسینی، انتشار یادداشتی از «نصرالله رضایی» در روزنامه افغانستانی «اطلاعات روز» با مضمون اتهام‌زنی به زائران اربعین افغانستان و معرفی آنان به عنوان «مهره‌های شطرنج سیاسی حکومت ایران»، با واکنش گسترده محافل مذهبی و اجتماعی روبه‌رو شد.
منتقدان این مطلب، از جمله سعید ابوالحسنی در یادداشتی، این اظهارات را «تحقیری آشکار» نسبت به ایمان و آگاهی شیعیان افغانستان دانسته‌اند.
او با مرور کارنامه درخشان این جامعه، تأکید کرد که پیوند میان ایران و افغانستان نه یک پروژه زودگذر سیاسی، بلکه ریشه‌دار در آموزه های اهل‌بیت علیهم السلام و امتداد قیام علیه ظلم است.
در این میان، نویسنده روزنامه «اطلاعات روز» با طرح مسائلی چون «تحمیل سبک عزاداری ایرانی» و «وابستگی مالی» تلاش کرده بود پیوندهای فرهنگی و مذهبی را به عنوان ابزاری سیاسی جلوه دهد.
اما مخالفان، این ادعاها را ناآگاهانه و نادیده‌گیرنده تبادل طبیعی فرهنگی میان دو ملت هم‌مذهب دانستند.
به باور تحلیلگران، چنین نوشته‌هایی در فضای رسانه‌ای افغانستان دقیقاً در راستای پروژه‌های «مهاجرستیزی» عمل می‌کند و ناخواسته خوراک تبلیغاتی برای دشمنان شیعیان فراهم می‌آورد.
این دشمنان، در کارزار رسانه‌ای، همواره تلاش کرده‌اند با ایجاد شکاف میان شیعیان و تخریب پیوندهای معنوی ایران و افغانستان، همدلی میان شیعیان را تضعیف کنند.
مخالفان این خط رسانه‌ای هشدار می‌دهند که نادیده گرفتن نقش تاریخی و آگاهانه شیعیان افغانستان در دفاع از آموزه های ناب اسلام علوی، نتیجه‌ای جز تعمیق بی‌اعتمادی میان دو ملت نخواهد داشت.
آن ها معتقدند تجربه‌های مشترک در سرتاسر گیتی با تلاش های شیعیان، نشان داده که همدلی شیعیان، سرمایه‌ای بی‌بدیل است که با جان پاسداری شده و نباید آن را قربانی روایت‌های تحریف‌شده کرد.
به گفته ناظران، این جدال رسانه‌ای تنها یک اختلاف مطبوعاتی نیست، بلکه آزمونی است برای سنجش میزان وفاداری به حقیقت تاریخی و شناخت ریشه‌های ایمانی که دو ملت را، فراتر از مرزها، در یک جبهه مسیر مشترک قرار داده است.
