پيام تسليت حضرت آيت الله العظمي صافي به مناسبت ارتحال حضرت آيت الله العظمی سيد محمد باقر موحد ابطحي (رضوان الله عليه)

روش زندگي آن عالم بزرگوار براي حوزه‌هاي علميه و آقايان طلاب و مؤمنين درس و الگو بود.

بسم الله الرحمن الرحيم

اذا مات العالم الفقيه ثلّم في الاسلام ثلمة لايسدّها شيء

با كمال تأسف و تأثر اطلاع يافتيم فقيه مجاهد و عالم رباني و خدمتگزار مخلص اهل بيت عصمت و طهارت حضرت آيت الله آقاي حاج سيد محمد باقر موحد ابطحي رضوان الله تعالي عليه دعوت حق را لبيك گفته و روح بلندش به ملكوت اعلي پيوست.

انا لله و انا اليه راجعون

حقير كه از دوران جواني به آن فقيد سعيد ارادت داشته و ساليان متمادي با ايشان حشر و نشر داشتم و از نزديك در جريان فعاليت‌هاي ديني و علمي و خدماتي آن بزرگوار بودم ايشان را حقيقتاً‌ انساني شايسته، فقيهي خستگي ناپذير، معلم اخلاق و استاد بزرگ علم و ادب مي‌دانستم كه داراي كمالات معنوي و فضايل و مكارم عظيم اخلاقي بود.

روش زندگي آن عالم بزرگوار براي حوزه‌هاي علميه و آقايان طلاب و مؤمنين درس و الگو بود. او با اينكه به مراتب بالاي اجتهاد و علم و عمل نائل گشته بود، ولي مانند يك سرباز فداكار و خدوم براي مولاي خود حضرت بقية الله الاعظم ارواح العالمين له الفدا جانفشاني مي‌نمود و ياد و ذكرش وجود مقدس آن حضرت بود و در شهرهاي مختلف به خصوص اصفهان و اقليد امام زمان عليه السلام،‌مصدر خدمات علمي و فرهنگي و عام المنفعه بود.

آن فقيد سعيد با تأسيس مدرسه علميه حضرت امام مهدي عليه السلام در حوزه‌ي علميه‌ي قم افتخار ديگري براي خود به جاي گذاشت و در آن مدرسه با تحقيق در تراث علمي و فقهي عالمان بزرگ به خصوص كتاب شريف عوالم العلوم يادگارهايي از خود به جاي گذاشت كه همه‌ي آنها جاويدان خواهد بود. الحق بايد گفت كه عاش سعيداً و مات سعيدا

اين مصيبت بزرگ را به پيشگاه مقدس حضرت ولي الله الاعظم عجل الله تعالي فرجه الشريف و حضرات علماي اعلام و آيات عظام و حوزه‌ها‌ي علميه و نيز به بيت مكرم و شريف و خاندان اصيل آن مرحوم، به خصوص به حضرات آيات برادران بزرگوارشان و علويّه‌ي مكرمه و مردم شريف اصفهان و اقليد امام زمان عليه السلام تسليت گفته و براي همه صبر جميل و اجر جزيل و براي آن عالم عظيم القدر علوّ درجات و رحمت و غفران الهي را از خداوند متعال مسألت دارم.

5 ربيع الثاني 1435

لطف الله صافي