شق القمر یکی از معجزات پیامبر، آیا با یافته های علمی مطابقت دارد؟
آيات قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام به این حقیقت اشاره دارد كه پيامبر اکرم علاوه بر قرآن معجزه های ديگري هم داشته که به منظور هدايت مردم به اسلام از آن ها استفاده گردیده است.
يكي از آن معجزه ها ، “شق القمر” است، به این معنا كه با انگشت خود به ماه اشاره نموده و سپس ماه دو نيمه شده است.
آیا یافته های علمی به طور کلى وقوع این رخداد را نفى مى‌کند یا در این زمینه دیدگاه های موافقی هم وجود دارد؟
قرآن کریم در سوره قمر به صراحت از معجزه الهی شق القمر توسط پیامبر اکرم یاد کرده، و طبق روایات مشهور که بعضى از آن ها در حد تواتر است، در شب چهاردهم ماه ذی حجه پنج سال قبل از هجرت، پیامبر اکرم به درخواست مشرکان مکه، و با اذن الهی این معجزه تاریخی را برای هدایت آنان انجام داد، لذا در وقوع این حادثه هیچ تردیدی میان مسلمانان وجود ندارد.
کفار قریش علی رغم آن که آیات قرآن را کلامی فراتر از توان بشری یافته و ضمن اذعان به بلیغ بودنش، از آن تعبیر به سحر و جادو می کردند، اما هم چنان به لجاجت خود ادامه داده و از پیامبر اکرم که او را اُمَی می دانستند چنین تقاضایی کردند، تا او را متهم به دروغگویی کرده و نهایتا راهی برای عدم پذیرش اسلام و ایمان به آن پیدا کنند.
با آن که کفار قریش به پیامبر اکرم قول داده بودند که در صورت انجام این معجزه، به او و آئینش ایمان و صدق گفتارش را تایید خواهند نمود اما پس از وقوع این معجزه، هم چنان بر لجاجت خود ادامه داده و علی رغم آن که علاوه بر مردم مکه، شاهدانی از بادیه های اطراف هم بر وقوع این رخداد شهادت دادند اما طبق تعبیر قرآن کریم، از این معجزه تحت عنوان سحر مستمر تعبیر کردند.
اما از نظر علمی این که آیا وقوع چنین پدیده ای در کرات آسمانى امکان پذیر است، دیدگاه های علمی گوناگونی وجود دارد، ولی به صورت اجمالی می توان گفت که در منظومه شمسى و سایر کرات آسمانى انشقاق‌ها و انفجارهایى روى داده، لذا در کرات آسمانى این پدیده امرى بى‌سابقه نبوده و هرگز از نظر علمی محال نیست.
وجود شهاب‌ها که سنگ‌هاى بسیار کوچک آسمانى هستند و گاه از اندازه فندق تجاوز نکرده و بعضا حجم بسیار بزرگی داشته و با سرعت زیادی در مدار خاصى به دور خورشید در گردش بوده، و در پاره ای از موارد که مسیر آنها با مدار کره زمین تقاطع پیدا مى‌کند، به سوى زمین جذب شده و بارها توسط انسان ها هم مشاهده گردیده اند، نمونه ای از انشقاق هایی است که در کرات آسمانی رخ داده است.
در چند سال پیش هم دانشمندان ناسا طی یک سفر خود به کره ماه به دنبال مطالعه ترکیب داخلی این کره آسمانی بوده اند تا بدانند این کره چه تشابهاتی با زمین دارد، آنها در خلال مطالعات خود به موضوع عجیبی بر می خورند که عبارت از کمربندی بوده که از سنگ ها و صخره های تغییر شکل یافته در سطح کره ماه وجود داشته و به طرف عمق و به طرف سطح دیگر آن پوشانده شده بود.
هنگامی که دانشمندان ناسا این اطلاعات را به زمین شناسان ارائه می دهند، مایه شگفتی آنها شده و در برابر این پدیده اظهار می دارند که چنین چیزی امکان ندارد، مگر آن که ماه در مرحله ای از حیات خود، به دو نیم تقسیم شده و سپس دوباره جمع شده، و به شکل اول بازگشته باشد.
و این نوار از صخره های تغییر شکل یافته ی نتیجه ی برخورد دو نیمه ماه در لحظه جمع شدن و به هم پیوستن دو نیمه آن باشد.
