از قتل شیعیان افغانستان در عملیات های تروریستی تا جان باختگان آنان بدلیل محرومیت مناطق شیعه نشین

جنایت های تروریستی علیه شیعیان افغانستان، در دوران تسلط سنی های تندروی طالبان به بالاترین سطح رسیده به طوری که صدای اعتراض و انتقاد بسیاری از شخصیت های بین المللی، کشورها و سازمان ها را هم برانگیخته است.

در این میان اما محرومیت هایی که شیعیان و مناطق شیعه نشین در افغانستان از آن رنج می برند هم جنبه ای دیگر از ظلم علیه این شیعیان است و در بسیاری از حالت ها، موجب مرگ تعداد زیادی از آنها شده است.

شهرها و مناطق مختلف شیعه نشین در افغانستان، در برهه های زمانی مختلف، نسبت به دیگر مناطق این کشور، محروم تر بوده و توجه کمتری به این مناطق می شد.

این محرومیت و عدم رسیدگی، در دوران حکومت طالبان بیش از پیش شد و توجه به مناطق شیعه نشین به کمترین سطح خود رسید.

برخی از این مناطق شیعه نشین، حتی از داشتن راه و جاده های ارتباطى مناسب و ایمن، محروم هستند که این امر موجب وقوع تصادف های مرگبار زیادی در آن می شود.

استان دایکندی در مرکز افغانستان، همواره با حوادث جاده ای و ترافیکی مرگبار تیتر خبرهای رسانه‌ها می‌شود؛ حوادثی که برابر با حملات تروریستی در سایر بخش‌های این کشور، از ساکنان این استان قربانی می‌گیرد.

در تازه‌ترین مورد، روز شنبه، دو حادثه ترافیکی در این استان اتفاق افتاد که جان 9 نفر را گرفت و 13 نفر دیگر را زخمی کرد.

این حوادث در ولسوالى های میرامور و شهرستان در استان دایکندی رخ داد.

در سال جاری دست کم پنج حادثه ترافیکی در دایکندی رخ داده که بیش از 50 کشته و 31 زخمی برجای گذاشته است. در میان قربانیان این حوادث زنان و کودکان نیز وجود داشتند.

متاسفانه آمار دقیقی از قربانیان این حوادث در دایکندی وجود ندارد و بسیاری از حوادث ترافیکی که در این استان رخ مى دهد، از چشم رسانه‌ها دور می‌ماند و هیچ‌گاه بازتاب خبری داده نمی‌شود.

اما با وجود این هم، احتمال می‌رود که در حوادث ترافیکی دو دهه اخیر در دایکندی، صدها نفر جان شان را از دست داده باشند و صدها نفر دیگر زخمی شده باشند.

استان دایکندی در سال 1382 با فرمان حامد کرزی، رئیس دولت انتقالی افغانستان، تأسیس شد. این استان هنگام تأسیس دارای 9 شهرستان بود که بعدها به 11 شهرستان افزایش یافت.

اکنون دو دهه از تأسیس این استان می‌گذرد، اما هنوز بسیاری از اداره هاى دولتی در شهرستان‌های این استان دارای ساختمان نیست و در خانه‌های گِلی ساکنان محل مستقر هستند.

در سراسر این استان دور افتاده و محروم، کمتر از 30 کیلومتر جاده وجود دارد که آن هم بر اساس معیارهای بین المللی ساخته نشده است.

خرابی جاده‌ها و راه‌های دسترسى صعب العبور، عامل اصلی حوادث ترافیکی مرگبار در دایکندی است و هر از گاهی از ساکنان این استان قربانی می‌گیرد.

مسیرهای ارتباطى دایکندی، جاده‌هایی غیر استاندارد هستند و بر این اساس، خطر انحراف خودروهای مسافربری از جاده، همواره مسافران این استان را تهدید می‌کند.

در دو دهه گذشته، اعتراض های گسترده به خرابی جاده‌های دایکندی و مرگبار بودن آن مطرح شده، اما با تمام این اعتراض ها تنها جاده داخل شهر نیلی، مرکز این استان در آخرین ماه‌های سقوط نظام جمهوریت در افغانستان آسفالت شد.

جاده‌هایی که مرکز استان دایکندی را به شهرستان‌های این استان وصل می‌کند، مرگبارترین جاده‌ها هستند و بسیاری از این جاده‌ها توسط مردم محلی ساخته شده و حکومت‌ها هیچ‌گونه توجهی به ساخت زیر بناهای این استان و راه‌های ارتباطى نکرده اند.

استان دایکندی که ساکنان آن عمدتا شیعیان هزاره هستند در دوره نظام جمهوریت، محروم ترین استان افغانستان بود و به توسعه و انکشاف آن همواره بی‌توجهی صورت گرفت.

اما در یک سال گذشته که گروه طالبان بر افغانستان حاکم شده‌اند، محرومیت این استان همچنان ادامه داشته و چند برابر شده است.

با وجود اینکه در یک سال اخیر حوادث ترافیکی در دایکندی به شدت افزایش یافته و جان شمار زیادی از ساکنان این استان را گرفته، اما طالبان هیچ‌گونه برنامه‌ای دست‌کم برای ترمیم جاده‌های این استان روی دست نگرفته است.