افزایش تنش‌ها میان ایران و اسرائیل موجب شکل‌گیری موجی از اقدامات پیشگیرانه در کشورهای مختلف شده است.
از تخلیه شهروندان خارجی گرفته تا اختلال در ناوبری دریایی و تعطیلی برخی نهادها در ایران.
با اوج‌گیری تنش‌های نظامی میان ایران و اسرائیل، پیامدهای گسترده‌ای در سطح منطقه و فراتر از آن پدید آمده است.
در نخستین واکنش‌ها، وزارت کشور ترکمنستان اعلام کرد که بیش از 120 شهروند خارجی از جمله اتباع قزاقستان، قرقیزستان، رومانی و تاجیکستان از طریق مرزهای ایران وارد این کشور شده‌اند.
به گفته مقام‌های ترکمنستان، برای این افراد امکانات اقامتی و کمک‌های اولیه فراهم شده است.
در اسرائیل، شرکت هواپیمایی “ایسرایر” تمامی پروازهای خود را تا پایان ژوئن به حالت تعلیق درآورده و تنها برای بازگرداندن شهروندان اسرائیلی از خارج پروازهایی اضطراری در نظر گرفته است.
طبق گزارش دویچه‌وله فارسی، این تصمیم در پی بسته شدن موقت حریم هوایی اسرائیل اتخاذ شده است.
در همین حال، وزارت خارجه آمریکا با هشدار درباره «وضعیت امنیتی غیرقابل پیش‌بینی» در اسرائیل، سفر به این کشور را برای شهروندانش نامناسب دانسته است.
چین، لهستان، جمهوری چک، آلمان و هند نیز روند خروج شهروندان خود از اسرائیل یا ایران را آغاز کرده‌اند.
تایمز اسرائیل و الجزیره هم نوشته اند که برخی کشورها از مسیر زمینی اردن برای انتقال اتباع خود استفاده کرده‌اند.
در ایران، به دنبال بالا گرفتن نگرانی‌های امنیتی، برخی مدارس، ادارات و بازار سرمایه در تهران به‌طور موقت تعطیل شده‌اند.
طبق تصاویر منتشرشده از سوی رسانه‌ها، موجی از خروج شهروندان از پایتخت به سمت شمال کشور نیز گزارش شده است.
از سوی دیگر، گزارش بلومبرگ از اختلال در سیگنال‌های ناوبری دریایی در خلیج فارس خبر داده و برخی رسانه‌های اسرائیلی نیز از توقف فعالیت پالایشگاه‌ها و نیروگاه حیفا در پی حملات موشکی خبر داده‌اند.
تحلیل‌گران و ناظران مسائل بین‌المللی نسبت به افزایش تنش‌ها و گسترش دامنه درگیری میان ایران و اسرائیل ابراز نگرانی کرده‌اند.
آنها تأکید دارند که بدون ورود جدی و فوری دیپلمات‌ها و میانجی‌گران، احتمال دارد بحران به شکل گسترده‌تری به دیگر کشورهای منطقه سرایت کند و به جنگی فرسایشی و پیچیده تبدیل شود.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که گفت‌وگوهای دیپلماتیک، همراه با تلاش‌های سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای تأثیرگذار، می‌تواند مسیر کاهش تنش‌ها و ایجاد فضایی برای مذاکره و حل اختلافات را هموار کند.
از همین رو، خواستار هماهنگی سریع میان قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی برای جلوگیری از بروز فاجعه انسانی و سیاسی گسترده‌تر شده‌اند.
