یافته‌های جدید پژوهشگران دانشگاه آکسفورد درباره پیوند میان فقر و تنهایی، بهانه‌ای شده تا نگاهی دوباره به وضعیت روانی و جسمی اقشار کم‌درآمد در ایران انداخته شود.
با توجه به شواهد موجود، بحران مشابهی در ایران نیز در حال گسترش است؛ بحرانی که سلامت جسم و روان میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند.
تحقیقی از دانشگاه آکسفورد که در نشریه سلامت عمومی منتشر شده، نشان می‌دهد که فقر و تنهایی در کنار هم، موجب افزایش دردهای جسمی، خستگی مزمن و افسردگی می‌شوند.
«آران دیویس»، پژوهشگر ارشد این مطالعه، هشدار داده که افرادی که هم درآمد پایین دارند و هم احساس تنهایی می‌کنند، بیشترین آسیب جسمی و روانی را متحمل می‌شوند.
این نتایج، به ویژه در مورد کشورهای با بحران اقتصادی همچون ایران، هشداردهنده است.
در ایران، طبق گزارش‌های رسمی وزارت بهداشت، طی سال‌های اخیر شیوع افسردگی، اضطراب، دردهای مزمن بدون علت جسمی مشخص و مصرف بی‌رویه داروهای آرام‌بخش افزایش یافته است.
این داده‌ها، به گفته روان‌پزشکان داخلی، به‌ویژه در میان اقشار کم‌درآمد و بیکار متمرکز شده‌اند.
براساس آمار منتشرشده توسط مرکز پژوهش‌های مجلس ایران، بیش از سی درصد جمعیت شهری ایران در معرض فقر چندبعدی (اقتصادی، آموزشی، درمانی و اجتماعی) هستند.
این در حالی است که دسترسی به حمایت‌های روانی و اجتماعی نیز برای این گروه بسیار محدود است.
هم‌زمان، ساختار سنتی خانواده که در گذشته نقش پناهگاه روانی را برای افراد ایفا می‌کرد، در شهرهای بزرگ رو به فروپاشی است.
بسیاری از سالمندان و حتی جوانان در شهرهای بزرگی مانند تهران، مشهد و اصفهان از تنهایی و انزوای اجتماعی رنج می‌برند، هرچند در ظاهر در میان جمع هستند.
یافته‌های علمی نشان می‌دهد که احساس تنهایی می‌تواند موجب افزایش التهاب در بدن، اختلال در خواب، کاهش ایمنی و حتی بروز بیماری‌های قلبی شود.
از این رو، کارشناسان ایرانی تأکید دارند که مقابله با تنهایی نباید صرفاً امری عاطفی تلقی شود، بلکه باید به عنوان یک اولویت بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی مورد توجه سیاست‌گذاران قرار گیرد.
ایجاد فضاهای همدلانه اجتماعی، حمایت روانی رایگان، بهبود وضعیت معیشت و مبارزه با نابرابری، از جمله راهکارهایی است که می‌تواند از گسترش این بحران در ایران جلوگیری کند.
