از زمان سلطه مجدد طالبان بر افغانستان، شیعیان به‌ویژه هزاره‌ها با تبعیض‌های ساختاری و سیاست‌های هدفمند به حاشیه رانده شده‌اند.
فقر، بیکاری و نبود دسترسی به کمک‌های بشردوستانه، زندگی را بر آنان سخت کرده است. گزارش‌ها از مرگ کارگران شیعه در معادن زغال‌سنگ و سقوط در پروژه‌های ساختمانی خارج از کشور حکایت دارد.
طالبان نه‌تنها کمکی نمی‌کنند، بلکه مانع رسیدن یاری بین‌المللی به مناطق شیعه‌نشین می‌شوند.
جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری در برابر این ظلم سیستماتیک سکوت کرده‌اند، در حالی که شیعیان افغانستان زیر بار فقر و نابرابری، هر روز بیش از پیش قربانی می‌شوند.
