پرستاران ایرانی، این قشر زحمتکش و ایثارگر که در خط مقدم سلامت جامعه قرار دارند، با وجود فداکاری‌های بی‌پایان خود، در شرایطی بسیار سخت و دشوار زندگی می‌کنند.
از دستمزدهای پایین تا شرایط طاقت‌فرسای کاری، این قشر مجبور به پذیرش مشاغل دوم و زندگی‌هایی پر از چالش‌های اجتماعی و اقتصادی شده‌اند.
پرستاران، که نقش حیاتی در مراقبت از بیماران و حفظ سلامت جامعه ایفا می‌کنند، با مشکلات معیشتی بسیاری روبه‌رو هستند.
در حالی که به‌طور معمول ساعات طولانی و شیفت‌های سنگین کاری را در بیمارستان‌ها می‌گذرانند، اما درآمدی که دریافت می‌کنند، به سختی کفاف هزینه‌های زندگی را می‌دهد.
بر اساس گزارش‌ها، میانگین درآمد ماهانه یک پرستار در ایران حدود 14 تا 15 میلیون تومان است، که این مبلغ برای تأمین نیازهای اولیه زندگی، همچون اجاره خانه، خوراک و سایر هزینه‌ها، کافی نیست.
علاوه بر این، پرستاران مجبور به انجام اضافه‌کاری هستند که ساعت اضافه‌کاری آن‌ها با نرخ 25 هزار تومان پرداخت می‌شود.
این مبلغ، با توجه به هزینه‌های رفت و آمد و سایر مخارج، برای جبران کمبود درآمد کافی نیست.
به‌عنوان نمونه، اگر یک پرستار هشت ساعت اضافه‌کاری داشته باشد، در بهترین حالت 200 هزار تومان بیشتر از دستمزد پایه خود دریافت می‌کند که این مبلغ به‌سختی می‌تواند هزینه‌های اضافی را پوشش دهد.
در چنین شرایطی، بسیاری از پرستاران مجبور می‌شوند برای تأمین زندگی خود به مشاغل دوم روی آورند. برخی از آن‌ها در تهران مسافرکشی می‌کنند و شب‌ها در خودروهای خود می‌خوابند.
برخی دیگر برای کاهش هزینه‌ها با همکاران خود خانه‌ای مشترک کرایه می‌کنند.
در سال گذشته، بیش از 400 پرستار از استان گیلان به تهران مهاجرت کرده‌اند تا شرایط بهتری برای زندگی خود بیابند.
این مشکلات نشان‌دهنده ضرورت اصلاح شرایط کاری و معیشتی پرستاران است.
