پس از ده‌ها سال بی‌اعتمادی و تنش‌های مرزی، ایران و پاکستان در تلاشند تا با همکاری‌های امنیتی جدید و هماهنگ، به بحران‌های امنیتی و فعالیت‌های گروه‌های مسلح بلوچ در مرزهای مشترک خود پایان دهند.
این گام‌های مشترک، علاوه بر مقابله با خشونت‌ها، به دنبال کاهش تهدیدات اقتصادی و امنیتی در مناطق مرزی است.
پس از سال‌ها تنش و بی‌اعتمادی، ایران و پاکستان به تازگی همکاری‌های امنیتی و مرزی خود را تقویت کرده‌اند.
این همکاری‌ها به ویژه پس از حملات مرگبار در سال 1402 و افزایش فعالیت‌های گروه‌های جدایی‌طلب بلوچ شدت گرفته است.
استان‌های سیستان و بلوچستان در ایران و بلوچستان در پاکستان، که محل سکونت بلوچ‌ها هستند، شاهد سال‌ها ناآرامی و خشونت‌های گروه‌های مسلح همچون گروه سنی های تندروی جیش‌العدل و ارتش آزادی‌بخش بلوچستان بوده‌اند.
تلاش‌های دو کشور برای مقابله با این تهدیدات، شامل تبادل اعضای گروه‌های مسلح و هماهنگی در عملیات‌های مشترک است.
همکاری‌های مرزی آن‌ها در سطح امنیتی به گونه‌ای پیشرفته است که کارشناسان معتقدند ایران و پاکستان دیگر نمی‌توانند بدون این همکاری‌ها، از زیان‌های فزاینده در امنیت و اقتصاد خود جلوگیری کنند.
این همکاری‌ها در سایه نگرانی‌های امنیتی و اقتصادی به شدت رشد کرده است.
بلوچستان در پاکستان و استان‌های مرزی ایران، از مناطق غنی از منابع طبیعی هستند که پروژه‌های بزرگی چون گذرگاه اقتصادی چین-پاکستان در آن‌ها در جریان است.
تهدیدات امنیتی ناشی از گروه‌های مسلح بلوچ به این پروژه‌ها آسیب زده و می‌تواند اثرات منفی بر اقتصاد هر دو کشور بگذارد.
در این میان، ایران و پاکستان به شدت نیازمند کاهش خشونت‌ها و تقویت امنیت در این مناطق هستند.
ناآرامی‌های مرزی علاوه بر ایجاد تهدیدات امنیتی، می‌تواند توسعه اقتصادی این مناطق را نیز مختل کند.
به نظر می‌رسد که این همکاری‌ها، در کنار منافع اقتصادی مشترک، می‌تواند به یک نقطه عطف در روابط این دو همسایه تبدیل شود.
