مسجدی ۲۰۰ ساله در تهران؛ محل توبه دزدان و مطربان

مسجدی ۲۰۰ ساله در چهارراه سیروس تهران، که به عنوان محل توبه دزدان و مطربان بنا شده، به نام «مسجد امام‌حسن مجتبی علیه السلام» شناخته می‌شود.

این مسجد در دوره قاجار ساخته شده و به دلیل معماری زیبا و تاریخچه جذابش، توجه هنردوستان و گردشگران را به خود جلب کرده است.

با هدف توبه از گناهان، بانیان آن سعی داشتند تا این مکان را به نشانه‌ای از تغییر و تحول اجتماعی تبدیل کنند.

مسجدی ۲۰۰ ساله در چهارراه سیروس تهران به‌عنوان محل توبه دزدان و مطربان پایتخت بنا شده است.

این مسجد در سال ۱۲۱۶ هجری شمسی و در دوره سلطنت محمدشاه قاجار به نام‌های «چالانچی‌خان» و «طالانچی‌خان» شناخته می‌شد و امروزه به «مسجد امام‌حسن مجتبی علیه السلام» معروف است.

این بنای تاریخی در خیابان پانزده خرداد شرقی، بالاتر از چهارراه سیروس و در کوچه آل‌آقا واقع شده و در سال ۱۳۵۲ به همت امام جماعت وقت و تجار محل مرمت و بازسازی شد.

بنای قبلی آن به‌طور کامل از بین رفت و به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش، به «مسجد ملاغدیر» نیز شهرت دارد.

نویسندگان و تاریخ‌نگاران به نام‌های اولیه این مسجد اشاره کرده و توضیح می‌دهند که «چالانچی» به معنای مطرب و «طالانچی» به معنای دزد است.

بانیان این مسجد با هدف توبه از گناهان خود این مکان را بنا کردند تا در سایه آن شاهد روشنایی و تغییر در زندگی‌شان باشند.

مسجد امام‌حسن مجتبی علیه السلام نه تنها از نظر تاریخی حائز اهمیت است، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از تغییر و تحول اجتماعی در دل تهران قدیم باقی مانده و توجه هنردوستان و گردشگران را به‌سوی خود جلب می‌کند.

این مکان با معماری زیبا و داستان‌های جذابش، نمادی از اراده انسان‌ها برای تغییر و نیکوکاری است.