آیت الله العظمی شیرازی: برای اثبات قدرت معصومین علیهم السلام نبایستی نسبت دروغ به ایشان داد و چیزی را جعل کرد

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز دوشنبه دهم ربیع الثانی سال 1446 برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با بنده بودن معصومین علیهم السلام فرمودند: در قرآن کریم و در بسیاری از مضامین نقل شده از معصومین علیهم السلام از جمله در دعای ماه رجب آمده است که میان معصومین علیهم السلام و سایر انسان ها در این که همگی بنده خدا هستند، تفاوتی وجود ندارد.

معظم له در ادامه فرمودند: خدای متعال قدرت و توان هر آنچه را که خود می تواند انجام دهد، بعضا به 14 معصوم علیهم السلام عطا فرموده است.

ایشان هم چنین تاکید فرمودند: بین خدای متعال و معصومین علیهم السلام در قدرت انجام امور تفاوتی وجود ندارد، و تنها تفاوت میان خدای متعال و معصومین علیهم السلام، این است که خدای عزوجل خالق و معصومین علیهم السلام، بنده و مخلوق او هستند.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند: برای اثبات قدرت معصومین علیهم السلام نبایستی نسبت دروغ به ایشان داد و چیزی را جعل کرد

معظم له در رابطه با دلیل ازدواج نکردن حضرت معصومه سلام الله علیها فرمودند: علما به این نکته اشاره کرده اند که بنی عباس به صورت مکرر به خانواده حضرت موسی بن جعفر علیه السلام مراجعه می کردند و فشار می آوردند که با حضرت معصومه سلام الله علیها و خواهران ایشان ازدواج کنند ، و امام علیه السلام به هیچ وجه تمایل نداشتند که دختران خود را به ازدواج بنی عباس در آورند ، چرا که حکومت بنی عباس ، حکومت ظالمی بود ، به همین دلیل ، امکان ازدواج حضرت معصومه سلام الله علیها و خواهران ایشان ، با غیر از بنی عباس ، فراهم نشد.

ایشان در رابطه با کیفیت سفر حضرت معصومه سلام الله علیها فرمودند: آنچه که در تاریخ آمده ، ایشان مانند آن چه در آن دوران مرسوم بوده همراه با قافله ای شامل برخی از اقارب و بستگان که مردان و زنانی در میان آنان بودند ، برای پیوستن به امام رضا علیه السلام ، عازم سفر به سمت طوس شدند ، و وقتی به شهر قم می رسند ، از آن جا که در آن زمان ، اکثر مردم قم از شیعیان بودند ، مدتی را همراه با اقارب و بستگان در قم سکونت می کنند ، و پس از بیمار شدن که هفده روز به طول انجامیده ، از دنیا می روند.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : در برخی از تواریخ آمده که مامون عباسی ، به صورت مخفیانه به حضرت معصومه سلام الله علیها ، سم خورانیده، که با این توصیف ، ایشان شهید شده اند.

معظم له شیرازی در رابطه با وظایف پدر نسبت به فرزند ، فرمودند : پدر نسبت به فرزند خود ، وظیفه ی واجب دارد که او را تربیت کند ، و به گونه ای بر رفتار و کردار او نظارت داشته باشد که تربیت او ، نتیجه ی خوبی داشته باشد ، همان گونه که در قرآن کریم آیه ۶ سوره تحریم آمده است : قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا ، خود را با خانواده خویش از آتش دوزخ نگاه دارید ، اما در رابطه با ازدواج فرزند ، پدر وظیفه ی مستحب و نه واجب دارد که اقدام کند.

ایشان در ادامه فرمودند : لذا پدر نسبت به فرزند ، دو وظیفه دارد که یکی واجب ، و دیگری مستحب است ، و در وظیفه ی مستحب ، اگر توان مالی دارد ، بهتر است که هر چه زودتر شرایط ازدواج فرزند خود ، چه پسر و چه دختر را فراهم نماید ، و این وظیفه ، مستحب موکد است.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با مواردی که تاخیر در ازدواج موجب به گناه افتادن فرزند می شود ، فرمودند : اگر پدر بتواند شرایط ازدواج فرزند خود را فراهم کند و این کار را انجام ندهد و فرزند هم به گناه افتاده و دچار فساد شود ، این وظیفه ، واجب خواهد شد ، چرا که پدر وظیفه دارد ، به مقداری که می تواند ، مانع از آن شود که فرزند به گناه بیفتد و دچار فساد شود.

معظم له در رابطه با حکم فرزندی که اموال پدر را تلف می کند ، فرمودند : تشخیص این مساله ، با پدر است ، و اگر یقین دارد که چنانچه به فرزند ، کمک مالی کند ، بین خود و خدا ، این کار از او بر نمی آید ، و اموال او تلف می شود ، تشخیص پدر ، حجت است ، و مرتکب گناه نشده است ، اما پدر به عنوان وجوب ، این وظیفه را دارد که نتیجه ی تربیت فرزند ، بد نباشد ، قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا

ایشان در رابطه با ضمان و دیه طفل صغیر فرمودند : اگر فرزند صغیر ، کاری کرد که موجب ضمان و دیه شد ، مثلا شیشه کسی را شکست ، یا کاری کرد که پای کسی شکسته شود ، اگر فرزند صغیر ، خود دارای اموالی است ، مثلا از جایی به او ارث رسیده ، چه دچار ضمان شد و چه کاری کرد که موجب دیه شد ، بر ولی واجب است که این ضمان و دیه را از پول خود صغیر ادا کند ، اما اگر فرزند صغیر ، پولی ندارد ، بر ولی واجب نیست که از اموال خود ، آن ضمان و دیه را پرداخت نماید.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : این ضمان و دیه بر عهده ی خود صغیر است ، اما تا زمانی که صغیر است ، حتی اگر پول هم دارد ، تکلیفی ندارد ، و در این شرایط ، ولی او که پدرش و یا پدر پدرش می باشد ، و اگر هیچ کسی را به عنوان ولی نداشت ، حاکم شرع ، ولی اوست ، و از پول خود او ، ضمان و دیه را پرداخت می نمایند.

معظم له در رابطه با حکم صغیری که اموالی ندارد ، فرمودند : اگر صغیر ، پولی ندارد ، وقتی به سن تکلیف رسید ، چنانچه اموالی داشت ، مکلف است که از آن اموال ، ضمان و دیه را پرداخت نماید ، و اگر اموالی نداشت ، بر عهده ی امام المسلمین است.

ایشان در رابطه با حکم حیوانی که اقدام به تلف کردن اموال مردم می نماید ، فرمودند : اگر سبب ، اقوی از مسبب باشد ، مثلا صاحب حیوان ، او را به گونه ای رها کرده که به اموال دیگران ، آسیب بزند ، در قبال آن ، مدیون است ، اما اگر سبب ، اقوی از مسبب نبوده ، صاحب حیوان ، مدیون نیست.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه تاکید فرمودند : فرق صغیر یا حیوان ، این است که حیوان ضمان و تکلیف ندارد ، اما صغیر تا زمانی که به سن تکلیف نرسیده ، ضمان و تکلیف ندارد ، اما پس از بلوغ ، تکلیف و ضمان دارد.

معظم له در ادامه در رابطه با برخی از احکام نماز جماعت فرمودند : اگر امام جماعت ، نمازش برای خودش صحیح است ، ولو بر خلاف نظر ماموم باشد ، نماز جماعت ماموم باطل نیست ، فقط دو استثنا دارد ، اول صلوة جالس بالقائم ، یعنی اگر امام جماعت نمازش نشسته است ، و ماموم ایستاده نماز می خواند ، این از خصائص پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله است که نماز صحیح نیست ، یعنی اگر امام جماعت معذور است و نشسته نماز می خواند ، کسی که نمازش ایستاده است ، نمی تواند قصد جماعت کند ، و پشت سر او نماز بخواند.

ایشان در ادامه فرمودند : مورد دوم استثنا ، زمانی است که اگر اختلاف در قرائت است ، یعنی اگر ماموم ، قرائت امام را باطل می داند ، این مساله اجماعی نیست ، اما برخی از فقها گفته اند که ماموم باید قسمت های باطل را بخواند ، یعنی اگر امام جماعت در نماز می خواند کُفُواً اما ماموم معتقد است که کُفواً درست است ، برخی گفته اند که ماموم باید این قسمت را خودش بخواند ، که االبته مسلم نیست.

آیت الله العظمی شیرازی هم چنین فرمودند : در کتاب جواهر و دیگر کتب آمده که مقتضای اطلاقات این است که اگر امام جماعت نزد خودش نمازش صحیح است ، مثلا امام جماعت سر تا پایش با خون قروح و جروح ، خونی شده ، اما معذور است ، مامومی که لباسشش خونی نیست ، می تواند به او اقتدا کند ، یعنی بیش از این دلیل نداریم ، فقط ماموم باید امام جماعت را عادل بداند.

معظم له در رابطه با حکم تلقیح نطفه مرد اجنبی در رحم زن اجنبیه فرمودند : برداشت من از ادله این است که زن شوهردار نمی تواند چنین کاری انجام دهد، هم چنین زنی که مانند خاله، عمه و خواهر با انسان محرم است نیز نمی تواند چنین کاری انجام دهد، و نیز زنی که شوهر ندارد اما در عده قرار دارد هم نمی تواند این کار را بکند، لذا زن در چنین شرایطی باید نامحرم باشد و شوهر نداشته باشد و در عده هم نباشد، به اضافه آنکه در آن لحظه اگر عقد موقت جاری کنند، اشکال ندارد، وگرنه به نظر من اشکال دارد.

ایشان در رابطه با حکم تلقیح زن شوهرداری که می خواهد برای بچه دار شدن از نطفه مرد اجنبی استفاده کند، فرمودند : چنین زنی لازم است که در زمان تلقیح، چه آن زمان دقایقی بیش به طول بینجامد و چه افزون بر ساعت باشد، زوجه ی صاحب نطفه باشد، یعنی باید آن زن از شوهرش طلاق گرفته و دوران عده خود را هم بگذراند، و سپس به زوجیت آن مرد صاحب نطفه ولو به صورت عقد منقطع و فقط در زمان تلقیح در آید، حتی اگر میان آنها هیچ ملاقات و دیداری صورت نگیرد.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : در این صورت وکیل دو طرف می توانند آن مرد و زن را به عقد یکدیگر درآورند، حتی اگر این عقد به صورت منقطع و به مقدار یک یا چند ساعت باشد، لذا لازم است که در هنگام قرار دادن نطفه ی مرد در رحم زن، آن زن با صاحب نطفه محرم باشد، و هم چنین دارای همسر نبوده و نیز در ایام عده بسر نبرد، و در عقد صاحب نطفه ولو با عقد منقطع و به صورت کوتاه مدت قرار داشته باشد.

معظم له هم چنین تاکید فرمودند : بنابراین قرار دادن نطفه آن مرد در رحم این زن، اگر با ازدواج منقطع صورت بگیرد و میان آنها محرمیت حاصل شود، با این شرایط، اشکال شرعی ندارد.

ایشان در رابطه با حکم چگونگی بازگشتن این زن به شوهر اصلی خود، فرمودند : زمانی که عده ی این نطفه به اتمام رسید، یعنی زمانی که وضع حمل این فرزند فرارسید، این زن پس از وضع حمل نطفه یعنی پس از ولادت فرزند می تواند همسر داشته باشد، مثلا می تواند به همسر اصلی خود بازگردد و با او ازدواج کند.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با حکم پدر و مادر فرزندی که از این طریق به دنیا می آید، فرمودند : این فرزند، فرزند شوهر اصلی این زن محسوب نمی شود، و در حقیقت مادر این فرزند، این زن و پدر واقعی او صاحب نطفه است.

معظم له در ادامه فرمودند : اگر عقد صورت نگیرد زنا محسوب نمی شود، و بر اساس اجماع، حکم زنا ندارد، اما اینکه آیا این کار جائز یا حرام است، این مساله محل اختلاف است، و به نظر من این کار حرام است و جائز نیست، هم چنین جماعتی مانند صاحب جواهر، ظاهر کلام او دلالت بر حرمت دارد.

سایر موارد فقهی مطرح شده در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به این شرح بود: شرحی بر موارد بلاغت در قرآن کریم، حکم نیابت در حج، حکم شک بین رکعت سوم و چهارم در نماز، و توضیحی در رابطه با دعای ماه رجب در فضیلت معصومین علیهم السلام، از دیگر مواردی بود که در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به آن ها اشاره و یا پاسخ داده شد.

لازم به ذکر است که سلسله نشست‌های علمی آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی به صورت روزانه در بیت معظم له در شهر مقدس قم خیابان چهارمردان کوچه ۶ راس ساعت 11:15 به وقت محلی برگزار می‌شود و شما می‌توانید به صورت مستقیم از شبکه امام حسین علیه السلام ماهواره یاهست فرکانس ۱۲۰۷۳ بیننده این نشست علمی باشید.