اقدام جمعیت هلال‌احمر ایران با انتقال سریع مصدومان چشمی ناشی از انفجارهای لبنان به ایران، واکنش‌های گسترده‌ای را به دنبال داشت.
این در حالی است که در بحران‌های داخلی، این نهاد در امدادرسانی به معترضان مصدوم غفلت کرده و بسیاری از آنان به دلیل نگرانی از بازداشت، از دریافت درمان خودداری کردند.
دومین پنجشنبه اکتبر اختصاص به روز جهانی بینایی دارد، همزمانی این روزجهانی با ماجراهای اخیر در لبنان و انفجار پیجرها و مصدومیت چشمی برخی از شهروندان لبنان و عکس العمل فوری دولت ایران برای معالجه آنان از یک سو، و از سوی دیگر در دومین سالگرد خیزش سراسری سال ۱۴۰۳ که علی رغم مصدومیت چشمی تعداد زیادی از شهروندان، حکومت ایران، علاوه بر انکار آن، هیچ گونه اقدام عملی در برابر مصدومان چشمی کشور خود انجام نداد، این برخورد دوگانه حاکمیت ایران را در بوته نقد جدی قرار داده است.
در همین راستا جمعیت هلال‌احمر ایران اخیراً با انتقال سریع مصدومان چشمی ناشی از انفجارهای لبنان به ایران، توجهات زیادی را جلب کرده است.
این اقدام در حالی انجام شد که در بحران‌های داخلی، به‌ویژه در خیزش سراسری سال ۱۴۰۱، این نهاد در امدادرسانی به معترضان مصدوم غفلت کرده و بسیاری از آنها به دلیل نگرانی از بازداشت، از مراجعه به مراکز درمانی خودداری کردند.
در حالی که هلال‌احمر ظرف چند ساعت پس از انفجارهای لبنان اقدامات لازم را برای انتقال آسیب‌دیدگان انجام داد و توانسته است بسیاری از آنان را درمان کند، در مواجهه با حوادث داخلی، این سازمان هیچ‌گونه واکنشی در جهت امدادرسانی به مصدومان نشان نداد.
این بی‌توجهی به مصدومان داخلی در شرایطی است که بسیاری از معترضان به شدت آسیب دیده و حتی برای درمان به خارج از کشور مهاجرت کردند.
این رویکرد دوگانه نشان‌دهنده ضعف در عمل به مأموریت‌های بشردوستانه هلال‌احمر ایران است و به عمق بحران‌های اجتماعی و سیاسی در ایران دامن می‌زند.
بی‌عملی و سکوت این نهاد در برابر خشونت‌های داخلی، به افزایش بی‌اعتمادی جامعه به این نهاد که وظیفه اصلی آن، بی طرفی و بی غرضی است، انجامیده است.
