مسلمانان روهینگیا در خطر از دست دادن وطن هستند

تلاش های گروه شورشی قومی بودایی ارتش آراکان برای کنترل منطقه منجر به ادامه آوارگی، کشتار جمعی، جنایات و نقض حقوق بشر شده است.

به گفته تحلیلگران اگر جامعه بین المللی نتواند به این موضوع رسیدگی کند، مسلمانان روهینگیا با خطر از دست دادن میهن خود روبرو هستند.

بر اساس گزارش های دریافتی به دنبال ادامه آوارگی اجباری ساکنان ایالت راخین، تقریباً از 600 هزار مسلمان روهینگیا که در این منطقه زندگی می کنند تخمین ها حاکی از آن است که 10 هزار نفر در هفته گذشته مجبور به پناه بردن به بنگلادش شده اند.

مسلمانان روهینگیا گفته اند که اگر جامعه بین المللی نتواند این مسئله را یک بار دیگر حل کند، ما سرزمین خود را از دست خواهیم داد.

بحرانی ترین مسئله در میانمار مصونیت جنایتکاران از مجازات است، در حالی که ارتش میانمار از سال 1978 بدون هیچ گونه مجازات و عامل بازدارنده ای هم چنان به جنایات خود ادامه می دهد، و سازمان های بین المللی در رسیدگی به مسائلی که جامعه روهینگیا با آن مواجه است، بسیار منفعل و کم اثر بوده اند.

بر اساس گزارش های دریافتی، پرونده های دادگاه های بین المللی در مورد جنایات صورت گرفته علیه مسلمانان روهینگیا در حال رسیدگی است، اما مدت زمانی که این پرونده ها باید به نتیجه برسد، نامشخص است.

یک گام مهم برای جامعه مسلمانان روهینگیا مداخله سازمان های بین المللی، تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل یا تشکیل ائتلاف بین المللی برای کمک به مسلمانان روهینگیا خواهد بود.

فعالان حقوق بشر هشدار داه اند که اگر مداخله ای صورت نگیرد، ممکن است خشونت های صورت گرفته در سه، چهار ماه گذشته که بر اساس گزارش ها 2000 تا 2500 مرگ بوده، افزایش یابد.

فعالان حقوق بشر هم چنین معتقدند در چنین شرایطی نیمی از مسلمانان باقی مانده روهینگیا که بالغ بر 300 هزار نفر می شوند، مجبور به فرار به بنگلادش خواهند شد.

از نوامبر گذشته، ارتش میانمار و ارتش آراکان که یک گروه شبه نظامی بودایی است، از مناطقی که مسلمانان روهینگیا ساکن هستند، به عنوان مناطق درگیری استفاده کرده اند.

تلاش‌های ارتش آراکان برای کنترل کل منطقه منجر به ادامه آوارگی، کشتار جمعی، جنایات و نقض حقوق بشر شده و مسلمانان روهینگیا را از دسترسی به خدماتی مانند کمک‌های بشردوستانه و مراقبت‌های بهداشتی محروم کرده است.

در سال 2017 هم ارتش میانمار 400 روستای متعلق به مسلمانان روهینگیا را سوزاند، و صدها زن را مورد تجاوز جنسی قرار داد و حتی نوزادان را سوزاند و کشت.

فعالان حقوق بشر معتقدند که نه ارتش میانمار و نه ارتش آراکان هیچ قصدی برای بهبود شرایط مردم نشان نمی دهند لذا مداخله بین المللی تنها امید جامعه روهینگیا می باشد.

در این راستا، بنگلادش، جایی که آوارگان روهینگیا به دلیل حملات ارتش میانمار درخواست پناهندگی کرده اند، باید جامعه بین المللی را متقاعد کند که روند بازگشت مسلمانان روهینگیا به وطنشان با مدیریت صحیح صورت بگیرد، و اگر بنگلادش نتواند به این هدف دست یابد، مسلمانان روهینگیا مجبور خواهند شد تا آن زمان که اوضاع تغییر کند در بنگلادش بمانند.

هم چنین 600 هزار مسلمان روهینگیایی ساکن میانمار، در شرایط پیچیده ای هستند، و حدود 130 هزار نفر از آنان در کمپ هایی زندگی می کنند که به عنوان بازداشتگاه های محصور شده با سیم خاردار و مجهز به برج های نظارتی هستند.

روهینگیایی‌های باقی‌مانده در شرایطی شبیه زندان‌های روباز، با بدتر شدن وضعیت، به ویژه در مناطق تحت کنترل ارتش آراکان، برای زنده ماندن تلاش می‌کنند.