نسل کشی اویغورها هم چنان ادامه دارد و به تدریج و بی سر و صدا در حال فراموشی است، گویی هرگز از ابتدا چنین اتفاقی رخ نداده است.
در سال 2020، موسسه سیاست استراتژیک استرالیا گزارشی را منتشر کرد که در آن بیش از 380 اردوگاه بازداشت در ترکستان شرقی شناسایی و مستند شد.
این مساله نشان داد که حزب کمونیست چین تا چه میزان اردوگاه‌های کار اجباری را در منطقه ایجاد کرده است.
مقاله ای در واشنگتن پست در سپتامبر 2022 به این نتیجه اذعان کرد که “به نظر می رسد برنامه اردوگاه های بازآموزی در سال 2019 تحت فشار بین المللی به پایان رسیده است.
” این ادعا گواهی بر این است که چگونه دولت چین و حزب کمونیست جامعه بین‌المللی را متقاعد کردند که دیگر نسل‌کشی در حال وقوع نیست.
علاوه بر این، دولت چین و حزب کمونیست با متقاعد کردن موفقیت‌آمیز جامعه بین‌المللی مبنی بر بستن همه مراکز یا تغییر کاربری آنها به عنوان زندان، خود را از هرگونه مسئولیت در مورد آنچه در اردوگاه‌ها رخ داده است تبرئه کرده‌اند.
نکته مهم تر آن که، از طریق ادعای تبدیل به زندان، وجه تمایز اردوگاه‌های کار اجباری کاهش می‌یابد، و با سیستم گسترده زندان‌های کشور ترکیب می‌شود و تغییری در برداشت از زندانیان اویغور ایجاد می‌کند.
مسلمانان ایغور در چنین شرایطی به جای قربانی نسل کشی شدن تحت قوانین بین المللی و کنوانسیون نسل کشی ژنو، در اردوگاه های کار اجباری طراحی شده توسط دولت چین، برای نابودی نگهداری می شوند.
خطر فراموش شدن نسل کشی اویغورها یک نگرانی جدی است که از روش های عمدی و حساب شده‌ای توسط دولت چین برای پنهان کردن نسل‌کشی و جنایات علیه بشریت در ترکستان شرقی به کار گرفته شده است.
دولت چین همچنین کمپینی را سازماندهی کرده تا اطمینان حاصل کند که جامعه جهانی نیز این مساله را فراموش می‌کند.
نسل کشی اویغورها هم چنان ادامه دارد و به تدریج و بی سر و صدا در حال فراموشی است، و متأسفانه خود این فراموشی در حال عادی شدن است، گویی هرگز از ابتدا چنین اتفاقی رخ نداده است.
