مدتی است که نامِ چوارِ ایلام با خودکشیِ کارگرانش تیتر رسانه‌ها می‌شود: محمد منصوری، علی محمد کریمی، آرش تبرک، حیدر محسنی و حالا هم جواد نوروزی و مصطفی عباسی.
این‌ها اسامیِ شش کارگری است که در فاصله‌ی کمتر از دو سال دست به خودکشی زده‌اند.
پنجشنبه ۳۰ام آذرماه، دو کارگرِ پیمانکاریِ پتروشیمیِ چوار ایلام، داخل کارخانه خود را به دار آویختند!
جواد نوروزی و مصطفی عباسی اکنون در آی سی یو هستند ، خودکشی این دو کارگر ناکام ماند و هر دو به بخش مراقبت‌های ویژه در بیمارستان منتقل شدند ، در کمتر از دو سال اخیر، چهار کارگر دیگر پتروشیمی چوار ایلام به دلیل «اخراج» خودکشی کرده‌اند.
افزایش خودکشی کارگران از موارد خبرساز در سال‌های اخیر در ایران بوده است ، روزنامه «اعتماد» سال گذشته درباره خودکشی کارگران در سال ۱۴۰۱ نوشت : بررسی ها نشان می‌دهد که طی ۲۸۳ روز، تعدادی کارگر ساکن یا شاغل در استان‌های خوزستان، کرمان، فارس، سمنان، خراسان رضوی، ایلام، گیلان، کرمانشاه، قزوین، کهگیلویه‌وبویراحمد، آذربایجان غربی و گلستان، به دلیل فقر، معوقات و طلب‌های مزدی یا تعدیل و اخراج از محل کار، خودکشی کرده‌اند.
در ادامه این گزارش آمده است : به‌طور میانگین، هر ۱۲ روز ، یک کارگر ، برای پایان دادن به زندگی خود اقدام کرده است.
به استناد بررسی‌های «اعتماد»، در حالی که تمام متوفیان، مرد و کارگر پیمانکاری یا روزمزد و با قراردادهای موقت و امنیت شغلی ناپایدار بوده‌اند.
آمارهای منتشره از خودکشی ها، قطعا آمار کاملی نبوده ، چون خانواده های برخی از کارگران به جبر حفظ آبرو یا تعارف و تعارض طایفه‌ای و فامیلی، هراس از محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی همچون قطع یارانه ، جرات افشای واقعیت را نداشته و ندارند.
هر سال به جمعیت فقرای ایران اضافه می‌شود ، چون دولت‌های گوناگون نتوانستند و یا نخواستند که وضعیت مطلوبی را برای رفاه مردم ایران فراهم کنند.
امیل دورکیم (جامعه‌شناس فرانسوی) در تحلیل خودکشی می‌گوید که یکی از انواع خودکشی، خودکشی ناشی از نابسامانی‌های اقتصادی است ، نابسامانی اقتصادی ، شرایطی است که نظام حمایت اجتماعی قدرتمندی وجود ندارد و بسیاری از فقرا حتی شناسایی نمی‌شوند.
طبق قانون اساسی ایران، آموزش و درمان برای مردم باید رایگان باشد در حالی که هزینه‌های درمان، کمر مردم ایران را شکسته است.
این روزها شاهدیم که تا چه حد میزان مصرف پروتئین و کالری دریافتی مردم ، و حتی اولیه ترین ضروریات زندگی مردم کم شده و از آن طرف آمار سوءتغذیه افزایش داشته و خرید اجناس دست دوم هم رونق پیدا کرده که مجموع این کاهش‌ها و افزایش‌ها نشانه ی افزایش فقر است.
اعدادی که این روزها درباره خودکشی کارگران و یا رخدادهای تلخی از این دست می‌شنویم، به ما هشدار می دهد که متاسفانه باید منتظر چنین اتفاقاتی و از جمله افزایش خودکشی اقشار آسیب‌پذیر باشیم ، که ضروری است در رابطه با آنها چاره ای اساسی اندیشیده شود.
