۲۲ ربیع الثانی ، سالروز وفات حضرت موسی مبرقع
ابواحمد موسی مبرقع فرزند امام نهم شیعیان جوادالائمه و برادر تنی امام هادی ، در سال ۲۱۴ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.
مادرش بانوی نیکو سرشتی به نام سمانه از اهالی مغرب بود که کرامات اخلاقی فراوانی داشت و در امور معنوی به چنان درجه‌ای رسیده بود که او را مادر فضیلت خطاب می‌کردند.
حرم امامزاده موسی مبرقع ، فرزند بلافصل امام جواد ، بعد از حرم حضرت معصومه و مسجد مقدس جمکران ، سومین قطب زیارتی در شهر مقدس قم است.
پس از بارگاه نورانی دخت موسی بن جعفر، اخت الرضا حضرت فاطمه معصومه ، از میان ۴۴۴ امامزاده‌ای که در شهر مقدس قم آرمیده‌اند، هیچیک به جایگاه و منزلت معنوی امامزاده موسی مبرقع نمی رسند.
او رخسار زیبایی داشت که افراد را شیفته خود می‌کرد و گفته شده برای پنهان ساختن این زیبایی ، کمتر در انظار عمومی مشاهده می‌شد و غالباً نقابی بر چهره می‌افکند که به همین دلیل، به موسی مبرقع شهرت یافته است.
حضرت موسی مبرقع جد سادات برقعی، رضایی، ابن الرضایی، تقوی، رضاتوفیق ، نقوی و رضوی، ریضوی است ، نسب بسیاری از سادات هند و پاکستان به او می‌رسد ، او پس از امام هادی ،متولی موقوفات پدرش امام جواد بود.
به گواه تاریخ امامزاده موسی مبرقع ، چهل سال در قم اقامت داشت و در طی این مدت ، همواره مورد تکریم اهالی قم، علما و بزرگان شهر بود.
او در سراسر عمر با برکت خود، مطیع ولایت پدر خویش امام جواد و برادرش امام هادی بود و در این مسیر، از همه داشته‌های خود گذشت.
حضرت موسی مبرقع همه وجود خود از جان و مال و آبرو را برای دفاع از ولایت و امام هادی در طبق اخلاص نهاد و در نهایت به دستور ایشان مأمور به هجرت به قم شد.
موسى مبرقع نخستین سید رضوى بود که وارد قم شد، ولی مورد استقبال عرب هاى ساکن قم نگردید و آنان وى را از این شهر بیرون نمودند.
بدین جهت، او به سوى کاشان رفت و در آنجا، “احمد بن عبدالعزیز بن دُلَف عجلى” (حاکم وقت) از وى استقبال و پذیرایى نمود و به وى جوایز و مرکب‌هایى بخشید.
همچنین مقرر کرد که در هر سال، مبلغ یک هزار مثقال طلا و یک اسب زین و رکاب شده به وى بدهند.
عرب هاى قم که به موقعیت نَسَبى و اجتماعى وى آگاه شدند، از سوء کردار خویش پشیمان شده و به خدمت وى در کاشان رفته و عذرخواهى نمودند و او را به قم دعوت کرده و با استقبال شایانى وى را وارد این شهر نمودند.
موسى مبرقع که به مجاورشدن تربت عمه پدرش “حضرت معصومه” علیها السلام خرسند بود، ماندن در قم را پذیرفت و در این شهر ماندنى شد. وى در قم داراى موقعیت اجتماعى و دارایى هاى فراوان شد و مورد توجه همگان گردید. از آن پس، سه تن از خواهرانش و “بریهه” دخترش وارد قم شدند و در این شهر اقامت گزیده و در همین جا وفات یافتند و در جوار حضرت معصومه علیها السلام مدفون شدند.
وی که در دوران حیات در قم مورد تکریم بزرگان و مردم شهر بود ، سرانجام در ۲۲ ربیع الثانی سال ۲۹۶ قمری و در سن ۸۲ سالگی از دنیا رفت
پس از تشییع باشکوه جنازه وى، “عباس بن عمرو غنوى”، حاکم وقت قم بر وى نماز گذارد و در محله “موسویان” وى را به خاک سپردند.
مدفن وى که در محله موسویان و در جنب بقعه “چهل اختران” (واقع در خیابان آذر قم) قرار دارد، مزار شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام مى باشد ، و از آن هنگام تا کنون مورد احترام مومنین است.
همه ساله نیز خیمه عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین در واپسین روزهای مانده به ماه محرم در صحن امامزاده موسی مبرقع که قدمت ۱۰۰ ساله دارد ، برافراشته شده و طی دو ماه محرم و صفر ، زیر این خیمه مجالس عزاداری برپا می‌شود ، و دسته عزاداری هیات چهل اختران نیز در بین اهالی قم زبانزد است.
ایشان از راویان مورد اعتماد به شمار می‌رود و بزرگان شیعه، احادیث فراوانی از او نقل کرده‌اند.
