یک شورای محلی در بریتانیا، نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان را به رسمیت شناخت و سرکوب مداوم آنان را محکوم کرد. این اقدام تاریخی، گامی به سوی عدالت برای جامعه‌ای است که بیش از یک قرن با تبعیض و خشونت دست‌وپنجه نرم می‌کند.
در سایه سکوت تاریخ، فریادهای عدالت برای بخش قابل توجهی از ساکان بومی افغانستان، که سالهاست با رنج و فشار و نسل کشی مواجه هستند.
شورای استافوردشر بریتانیا، در جلسه‌ای که روز دوشنبه برگزار شد، با تصویب طرحی تاریخی، نسل‌کشی هزاره‌ها در فاصله سال‌های 1891 تا 1893 را به رسمیت شناخت.
این اقدام، که پس از دهه‌ها سکوت و بی‌عدالتی صورت گرفته، گامی مهم در راستای احقاق حقوق تاریخی جامعه هزاره و شیعیان در افغانستان محسوب می‌شود.
این شورا همچنین آزار و اذیت هزاره‌ها را که تا به امروز ادامه دارد، محکوم کرده و تأکید نموده که این جامعه همچنان با تبعیض سیستماتیک و خشونت‌های هدفمند مواجه است.
نسل‌کشی هزاره‌ها در اواخر قرن نوزدهم، یکی از تاریک ترین فصل‌های تاریخ افغانستان است.
در آن سال‌ها، هزاران هزاره به دلیل تعلقات قومی و مذهبی خود قتل‌عام شدند، خانه‌های شان ویران گردید و زنان و کودکانشان به بردگی گرفته شدند.
این فاجعه، که به دستور عبدالرحمان خان، امیر وقت افغانستان، رقم خورد، نه تنها یک تراژدی انسانی بود، بلکه تلاشی سیستماتیک برای محو هویت و فرهنگ هزاره‌ها به شمار می‌رفت.
اما درد هزاره‌ها و شیعیان به این نقطه ختم نشد.
در دهه‌های اخیر، این جامعه بارها هدف حملات هدفمند و خشونت‌بار گروه‌های افراطی قرار گرفته است.
از کشتار مزارشریف در سال 1998 تا حملات اخیر طالبان علیه مناطق هزاره‌نشین، خشونت علیه این گروه قومی-مذهبی همچنان ادامه دارد.
شیعیان هزاره، به دلیل باورهای مذهبی خود، بارها هدف حملات انتحاری در مساجد و مراکز فرهنگی قرار گرفته اند.
این حملات، که با انگیزه‌های قومی و مذهبی صورت می‌گیرد، نه تنها جان هزاران انسان بی‌گناه را گرفته، بلکه تلاش کرده است تا این جامعه را در ترس و انزوا نگه دارد.
شورای استافوردشر، در بیانیه خود از دولت بریتانیا خواسته تا نسل‌کشی هزاره‌ها را رسماً به عنوان یک جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
همچنین، این شورا سرکوب مداوم هزاره‌ها توسط طالبان را محکوم کرده و بر لزوم همکاری با شرکای بین‌المللی برای پاسخگو کردن این گروه تأکید نمود.
دیگر درخواست‌های این شورا شامل ارائه کمک‌های بشردوستانه به پناهجویان هزاره، حمایت از تلاش‌های این جامعه برای تحقق عدالت، و افزایش آگاهی عمومی درباره تاریخ و سرکوب مداوم هزاره‌ها در سطح محلی است.
این اقدام شورای استافوردشر، اگرچه نمادی از امید و عدالت است، اما تنها آغاز راهی طولانی برای احقاق حقوق هزاره‌ها وشیعیان در افغانستان محسوب می‌شود.
جامعه جهانی باید بیش از پیش به صدای هزاره‌ها گوش دهد و برای پایان دادن به رنج‌های تاریخی آنان تلاش کند.
زیرا عدالت، نه تنها به رسمیت شناختن درد گذشته است، بلکه تضمین آینده‌ای امن و عادلانه برای همه انسان‌هاست.
