آیت الله العظمی شیرازی: مومن در قرآن کریم گاهی به معنای مسلمان و گاهی به معنای شیعه استعمال شده است

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز سه شنبه سیزدهم ربیع الاول سال 1446 برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با چگونگی استفاده از واژه مومن در قرآن کریم فرمودند: مومن در قرآن کریم در دو نوع استعمال شده که گاهی به معنای مسلمان و گاهی به معنای شیعه است.

معظم له با اشاره به آیه 14 سوره حجرات، فرمودند: در اینجا قرآن کریم به برخی از افراد تصریح فرموده که شما مومن نیستید و بلکه مسلمان هستید.

ایشان در ادامه فرمودند: گاهی هم در آیات مکرر قرآن کریم به صورت متعدد، استعمال واژه مومن در معنای مسلمان است، یعنی مسلمانی که فقط شهادتین می گوید و شهادت ثالثه یعنی «أشهد أنّ عليّاً وليّ الله» را قبول ندارد.

آیت الله العظمی شیرازی هم چنین تصریح فرمودند: قرآن کریم برای همه انسان ها فرستاده شده و منظور از ارسال آن، دو چیز بوده است، اول آنکه همگان هدایت شوند و دوم آنکه برای کسانی که قبول نمی کنند، اتمام حجت شود.

معظم له در رابطه با دلیل تغییر نیافتن قرآن فرمودند : دلیل اینکه این قرآنی که در دست ماست همان قرآن اولیه است و دچار تغییر نشده، به دلیل روایت حفص از عاصم نیست چرا که آن روایت اعتبار ندارد، بلکه به این خاطر است که این قرآن متواتر به دست ما رسیده است.

ایشان در ادامه فرمودند: اگر این قرآن، ۵۰ یا ۱۰۰ یا ۳۰۰ سال قبل به نوع دیگری بوده و اکنون به شکل دیگری شده از باب قاعده ی «لوکان لبان» با بررسی آنها مشخص می‌شود که این قرآن کم و زیاد نشده است.

آیت الله العظمی شیرازی هم چنین تاکید فرمودند: قرآن کریم در زمان پیامبر اکرم کامل شده، و از اصحاب آن حضرت و دیگران به ما رسیده است، و در تواتر، عدالت، وثاقت، و بلوغ شرط نیست، لذا اگر خبری متواتر شود، موجب علم خواهد شد.

معظم له در رابطه با کامل شدن قرآن کریم در زمان پیامبر اکرم فرمودند: از پیامبر اکرم در ثواب ختم قرآن کریم، روایاتی نقل شده که مشخص می‌شود قرآن کریم در زمان پیامبر اکرم کامل شده است.

ایشان در رابطه جواز شهادت ثالثه در تشهد طبق نص روایات ، فرمودند : در روایت آمده ، بدون اعاده ی (أَشْهَدُ) ، بعد از شهادت ثانیه، بگوید : و ان علیا نعم الولی ، چون در روایت آمده ، اشکال ندارد ، اما اگر (أَشْهَدُ) را در نماز ، اضافه کند ، و یا اضافه بر آنچه در روایت آمده ، اشکال دارد.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه خواندن قرآن با صدای زیبا فرمودند : صدای زیبا در خواندن قرآن و مرثیه ها ، ممدوح است ، و آنچه که در در سوره مومنون آمده است : قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ، الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ ، وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ، به راستى كه مؤمنان رستگار شدند ، همانها كه در نمازشان فروتنند ، و آنان كه از کار بيهوده رويگردانند ، شامل هر صدای زیبایی نمی شود.

معظم له در ادامه تاکید فرمودند : لغو به چیزی گفته می شود که موجب طرب شود ، و این گونه تفسیر شده که موجب لهو و لعب گردد ، و گرنه صدای زیبا مطلوب است ، و اشکالی ندارد ، و اتفاقا توصیه شده که انسان با صدای زیبا قرآن را بخواند.

ایشان در رابطه حکم صدای زن فرمودند : نه بر خود زن حرام است که صدای او را اجنبی بشنود و نه بر اجنبی حرام است که آن را بشنود ، فقط در قرآن در آیه ۳۲ سوره ی احزاب آمده است : فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ ، پس زنهار نازک و نرم (با مردان) سخن مگویید.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : لذا اگر صدای زن عادی باشد و خضوع در کلام وجود نداشته باشد ، اشکالی ندارد ، و نه آنکه آن را نازک کند ، آن گونه که در قرآن آمده است ، و موجب برانگیخته شدن شهوت مردان شود ، در این صورت ، این کار ، هم بر مرد و هم بر زن حرام است.

معظم له در رابطه با مفهوم شفاعت فرمودند : شفاعت از ماده ی شَفع به معنای کمک کردن است ، و در اصطلاح یعنی واسطه شدن یک مخلوق میان خدا و دیگر مخلوقات برای رساندن خیر یا دفع شر در دنیا و آخرت است ، شفاعت به طور کامل از آنِ خدای متعال است و هیچ کس بی‌اذن او نمی‌تواند شفاعت نماید ، در آیه ۲۸ سوره انبیا آمده : وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ و هرگز از احدی جز آن کسی که خدا از او راضی است شفاعت نکنند ، یعنی شفاعت میزان و ملاک دارد ، و بدون ملاک و میزان انجام نمی شود ، لذا مثلا آن هایی که شامل آیه ۱۳۷ سوره نساء هستند مورد شفاعت قرار نمی گیرند ، إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا آنان که نخست ایمان آورده سپس کافر شدند، باز ایمان آورده دیگر بار کافر شدند، پس بر کفر خود افزودند، اینان را خدا نخواهد بخشید و به راهی هدایت نخواهد فرمود.

ایشان در رابطه با چگونگی شفاعت معصومین علیهم السلام فرمودند : در آیه ۲۸ سوره انبیاء آمده : يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ، هر چه آنان از ازل کرده و تا ابد می‌کنند همه را خدا می‌داند و هرگز از احدی جز آن کسی که خدا از او راضی است شفاعت نکنند و آنها دائم از خوف (قهر) خدا هراسانند ، اگر چه معصومین علیهم السلام دارای مقام شفاعت هستند ، اما قطعا برای شفاعت ، ملاک هایی را که خدای متعال برای شفاعت در نظر گرفته ، مد نظر قرار می دهند.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند : اینکه خدای عزوجل از شفاعت چه کسانی راضی و از شفاعت چه کسانی رضایت ندارد ، حتما در شفاعت معصومین علیهم السلام ، لحاظ می شود ، لذا اگر کسی مورد شفاعت واقع شد ، بدان معناست که خدا راضی به شفاعت او بوده و اگر مورد شفاعت واقع نشد ، یعنی خدا به شفاعت او رضایت نداشته است.

معظم له هم چنین تاکید فرمودند : ملاک شفاعت انسان ، اعمال او می باشد ، که برخی از افراد ، استحقاق شفاعت دارند ، و برخی از افراد ، استحقاق شفاعت ندارند.

سایر موارد فقهی مطرح شده در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به این شرح بود: مصادیقی از حق الناس و حق الله، حکم نگاه با ریبه، برخی از احکام عقیقه، و برخی از احکام مجهول المالک، از دیگر مواردی بود که در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به آن ها اشاره و یا پاسخ داده شد.

لازم به ذکر است که سلسله نشست‌های علمی آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی به صورت روزانه در بیت معظم له در شهر مقدس قم خیابان چهارمردان کوچه ۶ راس ساعت 11:15 به وقت محلی برگزار می‌شود و شما می‌توانید به صورت مستقیم از شبکه امام حسین علیه السلام ماهواره یاهست فرکانس ۱۲۰۷۳ بیننده این نشست علمی باشید.