Taliban’ın Bilgi ve Kültürle Mücadelesinin Devamı
Afganistan’da Taliban yönetiminin gölgesinde kalan, çoğunluğu Hazara Şiisi olan Daykendi vilayetinde kalemin sesi bir kez daha susturuldu.
Taliban bu eyaletteki iki eğitim merkezini kapattı ve öğretmenleri tutuklayarak bilgiyle, kültürle mücadelelerinin sonu olmadığını bir kez daha gösterdiler.
Dünyanın eğitim hakkına, özellikle de kız çocuklarının eğitimine vurgu yaparken Afganistan’da cehalet duvarları Taliban tarafından daha da yükseliyor.
Taliban’ın eğitim ve kültüre yönelik kısıtlayıcı politikalarının devamı olarak bu grup, son vakada ise çoğunluğu Hazara Şiisi olan Daykendi vilayetinde iki eğitim merkezini kapattı ve öğretmenlerini tutukladı.
Raporlara göre bu eğitim merkezlerinde İngilizce ve bilgisayar dersleri de öğretiliyordu.
Kültür ve eğitim aktivistleri; “Taliban’ın bu eylemleri, onların eğitim ve kültüre olan sürekli düşmanlığını gösteriyor. Kız okullarının kapatılması ve eğitim kurumlarına yönelik kapsamlı kısıtlamalarla netleşen bir politika.” olduğunu söyledi
Bu kısıtlamalar binlerce öğrencinin eğitime erişimini engellemekle kalmadı, aynı zamanda Afganistan’ın genç neslinin geleceğini de belirsizlik ortamına soktu.
Uluslararası toplum, insan hakları örgütleri ve sivil aktivistler bu eylemlerle ilgili endişelerini defalarca dile getirerek kısıtlamaların kaldırılmasını talep etti.
Ancak Taliban bunları hiçe sayarak politikalarına devam etti.
Üstelik iki gün önce Pakistan’ın İslamabad kentinde “İslami Toplumlarda Kız Çocuklarının Eğitimi” başlıklı uluslararası bir konferans düzenlenmiş ve katılımcıların çoğu kız çocuklarının eğitiminin önemini vurgulamıştı.
Bu konferansın sonuç bildirgesinde kız çocuklarının eğitiminin ilahi kanunlarla korunan ve İslam öğretisinde vurgulanan temel bir hak olduğu belirtilmektedir.
İslami ve uluslararası toplumların bu kadar vurgu yapmasına rağmen Taliban’ın eğitime, özellikle de kız çocuklarının eğitimine yönelik kısıtlayıcı politikalarının devam etmesi, Afganistan’ın geleceği açısından vahim sonuçlar doğurabilir.
Bu tedbirler ülkenin kalkınmasını ve ilerlemesini durdurmakla kalmayıp, toplumsal memnuniyetsizliğin ve toplumsal istikrarsızlığın artmasına da yol açabilmektedir.
