Afganistan’da Mayınların Patlaması Sonucu Çocuk Kayıpları
Yıllardır barut tadında olan gökyüzünün altında Afganistan’ın çocukları sessiz bir ölümle boğuşuyor. Toprağın bağrından çıkan, habersiz ve acımasız bir ölüm.
Bu yaralı topraklar, her mayın patlamasıyla bir masum hayali daha gömüyor.
Art arda yaşanan savaşlardan bıkmış topraklarda, mayın sesleri ve mühimmat patlamaları hala halkın hayatına gölge düşürüyor.
Bu patlamaların kurbanları arasında, hiçbir rollerinin olmadığı savaşın en büyük bedelini masum çocuklar ödüyor.
UNICEF’in yakın tarihli raporuna göre, geçen yıl Afganistan’da mayın ve patlamamış mühimmatın patlaması sonucu 500’e yakın çocuk ölmüş veya yaralanmıştı.
Her gün en az bir çocuğun bu trajedinin kurbanı olduğunu gösteren korkunç bir istatistik bulunmaktadır.
Çoğu zaman oyun oynayan, okula giden veya ailelerine yardım eden bu çocuklar, savaşın ölümcül mirasının içinde sıkışıp kalıyorlar.
UNICEF son raporunda uluslararası toplumdan bu felaketin azaltılması ve mayınlı alanların temizlenmesi için acil önlem alınmasını istedi.
Bu kurum, etkili önlemler alınmazsa mağdur sayısının önümüzdeki yıllarda artmaya devam edeceği konusunda uyardı.
Raporlara göre Afganistan’daki mayın patlaması kurbanlarının yüzde 50’sinden fazlası çocuk. 2023 yılında bu rakam yüzde 80’di.
Basit ve çocuksu hayal dünyalarıyla mayın tarlalarında yürüyen çocuklar, çoğu zaman fiziksel engellerle ya da ciddi psikolojik yaralanmalarla karşılaşıyor. Bu sadece bedeni yok eden değil, aynı zamanda ruhlarını ve geleceklerini de yok eden bir yara.
Çocukları öldüren mayınların büyük bir kısmı, Taliban’ın yabancı güçlere ve Afganistan’ın eski hükümetine karşı 20 yıllık savaşını hatırlatıyor.
Bu grup, yıllar boyunca kara mayınlarını düşmanlarını zayıflatmak için bir araç olarak kullandı.
Ancak Taliban’ın ölümcül mirası yalnızca onlarla bitmiyor.
Hava saldırılarından, kara operasyonlarından ve silahlı çatışmalardan arta kalan patlamamış mühimmat, Afganistan’ın her köşesini mayın tarlasına çevirdi.
Her ne kadar Kızıl Haç ve Birleşmiş Milletler dahil olmak üzere uluslararası ve yerel kuruluşlar mayınları etkisiz hale getirmek ve insanları eğitmek için programlar uygulamış olsa da kirlenmiş alanların büyüklüğü, mali ve teknik kaynakların sınırlı olması bu önlemleri yetersiz kılmaktadır.
Öte yandan, hem geçmişte hem de şu anda Taliban yönetimi altında olan Afgan hükümeti, bu konuyu ulusal bir öncelik olarak ele alamamış veya isteksiz olmuştur.
Ancak bu trajediyi daha da korkunç hale getiren şey dünyanın sessizliğidir. Yıllardır Afganistan’daki savaşın içinde olan uluslararası toplum, kurbanların akıbetiyle pek ilgilenmemektedir.
Bu sessiz yaralar iyileşmedikçe patlayan mayın sesleri, çocuk çığlıkları bu toprakların bağrında acı bir ses olmaya devam edecektir.
