ممنوعیت آموزش و حذف اجتماعی زنان افغانستان؛ مهاجرت اجباری تنها راه نجات
ممنوعیت آموزش و حذف اجتماعی زنان افغانستان؛ مهاجرت اجباری تنها راه نجات
در افغانستان زیر سلطه طالبان، محرومیت گسترده زنان از تحصیل، کار و حضور اجتماعی، زندگی خانوادهها را به بنبست کشانده و مهاجرت را تنها راه فرار از سرکوب و آیندهای تاریک کرده است.
این سیاستها، نه تنها آینده زنان، بلکه ثبات اجتماعی و اقتصادی کشور را نیز تهدید میکند.
در سالهای اخیر، طالبان با صدور بیش از صد فرمان محدودکننده، زنان و دختران را از تحصیل، کار و مشارکت اجتماعی محروم کردهاند.
به گزارش رسانههای داخلی و منطقهای، ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم، فرصتهای تحصیلی آنان را نابود کرده و بسیاری از خانوادهها را مجبور به فرستادن دختران خود به کشورهای همسایه برای ادامه تحصیل کرده است.
اقدامی که اقتصاد افغانستان را نیز با زیان سالانه بیش از یک میلیارد و چهارصد میلیون دلار مواجه ساخته است.
زنان افغانستانی که مجبور به ترک کشور شدهاند، از آیندهای تاریک و مسدود سخن میگویند.
راحله غلامی، فارغالتحصیل رشته خبرنگاری دانشگاه کابل، میگوید محدودیتها تمام راههای تحصیل و کار او و خواهرانش را بسته و تنها مهاجرت مسیر دستیابی به آیندهای بهتر باقی مانده است.
او چالشهای زبان، تفاوتهای فرهنگی و شروع دوباره از صفر را تجربه کرده اما آن را تنها راه مقاومت و ادامه مبارزه برای حقوق انسانی میداند.
یافتهها نشان میدهد سیاستهای طالبان نه تنها فرصتهای آموزشی و شغلی را از زنان سلب کرده بلکه حضور اجتماعی و دسترسی آنان به خدمات حیاتی را نیز محدود ساخته است.
کارشناسان حقوق بشر این اقدامات را نمونه نقض سیستماتیک حقوق و کرامت انسانی زنان میدانند.
تحلیلگران تأکید دارند تا زمانی که آموزش، کار و حضور اجتماعی زنان به رسمیت شناخته نشود، موج «فرار خاموش» ادامه خواهد داشت و آینده افغانستان و بخش بزرگی از جامعه آن با تهدید جدی روبهرو خواهد شد.
