زنگ خطر در قلب علم ایران؛ مهاجرت نخبگان دانشگاه صنعتی شریف و تهدید آینده علمی کشور، رسیدن به «هاروارد، ام آی تی و استنفورد» آرزوی نودانشجویان شریف

زنگ خطر در قلب علم ایران؛ مهاجرت نخبگان دانشگاه صنعتی شریف و تهدید آینده علمی کشور، رسیدن به «هاروارد، ام آی تی و استنفورد» آرزوی نودانشجویان شریف

دانشگاه صنعتی شریف که سال‌ها نماد نبوغ مهندسی ایران بوده، اکنون با خروج نخبگان و دانشجویان برتر به دانشگاه‌های برتر جهان، با بحرانی خاموش اما جدی مواجه است.

نودانشجویان و فارغ‌التحصیلان این دانشگاه، نه تنها به دنبال درآمد بالاتر، بلکه به دنبال محیطی هستند که استعداد و نبوغ آن‌ها در سطح جهانی شکوفا شود.

خروج نخبگان از دانشگاه صنعتی شریف، که طی دهه‌های گذشته موتور محرک توسعه علمی و فناوری ایران بوده است، به یک زنگ خطر جدی برای آینده ایران تبدیل شده است.

رسانه‌های داخلی ایران گزارش داده‌اند که نودانشجویان با رتبه‌های برتر کنکور، به دنبال تحصیل در دانشگاه‌های هاروارد، ام آی تی، استنفورد و پیستون هستند و مهاجرت به خارج از کشور جزو اهداف اصلی آن‌ها به شمار می‌رود.

علت این روند تنها حقوق و مزایای پایین نیست؛ دانشجویان و فارغ‌التحصیلان شریف در جستجوی محیطی هستند که تلاش فکری و مهندسی آن‌ها به خلق ارزش‌های بزرگ منجر شود و مورد احترام نظام علمی و اقتصادی قرار گیرد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد بسیاری از آزمایشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی دانشگاه با محدودیت‌های تجهیزات، منابع مالی و زیرساخت‌های مدرن مواجه هستند و دسترسی به ابزارهای پیشرفته، به‌ویژه در حوزه‌های علوم کامپیوتر، برق، مکانیک و شیمی، با مشکلات جدی روبروست.

همچنین بوروکراسی گسترده، تمرکز ناکافی بر خلاقیت و محدودیت تبدیل دانش به محصول، بسیاری از نخبگان را به سمت محیط‌های بین‌المللی سوق می‌دهد.

کارشناسان به رسانه‌ها گفته‌اند که فقدان بازار کار متناسب با تخصص، کاهش ارزش دارایی‌های فکری در شرایط تورمی و عدم اطمینان نسبت به سیاست‌ها و قوانین آینده، انگیزه‌های مهاجرت را تشدید کرده است.

به گفته برخی از نودانشجویان، مانند محمد مهدی زارع، فارغ‌التحصیلان شریف با وجود علاقه به خدمت به کشور، مجبور به ترک ایران می‌شوند تا نبوغ و استعداد خود را در محیطی مناسب‌تر توسعه دهند.

رسانه‌ها تاکید کرده‌اند که اگر این روند متوقف نشود، ایران بخش مهمی از سرمایه انسانی و نوآوری خود را در دهه‌های آینده از دست خواهد داد و نیاز به واردات دانش و فناوری جایگزین تولید داخلی خواهد شد.