ادامه رنج شیعیان افغانستان؛ از کوچ اجباری در غور تا یادبود شهدای جنبش روشنایی در کابل
ادامه رنج شیعیان افغانستان؛ از کوچ اجباری در غور تا یادبود شهدای جنبش روشنایی در کابل
در حالی‌که کوچ اجباری صدها خانواده شیعه در غور، نگرانی‌های تازه‌ای را برانگیخته است، مردم کابل با برگزاری مراسمی، نهمین سالگرد شهدای جنبش روشنایی را گرامی داشتند.
دو رخداد مرتبط با سرکوب ساختاری که سال‌هاست جامعه شیعه افغانستان با آن روبه‌رو است.
در تازه‌ترین تحولات مربوط به شیعیان افغانستان، گزارش‌های میدانی از کوچ اجباری بیش از ششصد خانواده شیعه از روستای دولت‌یار در استان غور حکایت دارند.
اقدامی که با هماهنگی میان نیروهای طالبان و گروه‌های ناقل و کوچی‌ها انجام شده و بسیاری از ناظران از آن با عنوان «پاک‌سازی قومی و مذهبی خاموش» یاد کرده‌اند.
خانه‌ها، زمین‌ها و باغ‌های این خانواده‌های بومی که سابقه سکونت چند قرنی در این منطقه دارند، به‌زور تصرف شده و افراد مسلح غیر بومی در آن اسکان داده شده‌اند.
هنوز هیچ‌گونه برنامه یا سازوکاری برای اسکان مجدد این خانواده‌ها اعلام نشده و وضعیت آن‌ها در هاله‌ای از ابهام و نگرانی قرار دارد.
این نخستین بار نیست که کوچی‌ها با چراغ سبز حاکمان کنونی افغانستان به جان ساکنان شیعه‌مذهب مناطق مرکزی می‌افتند.
از غور تا دایکندی، بامیان و غزنی، در سال‌های اخیر موارد مشابهی از خشونت، تصرف، آواره‌سازی و سکوت عامدانه دیده شده است.
در همین حال، ساکنان کابل نیز در کنار مزار شهدای جنبش روشنایی، با برگزاری مراسمی، نهمین سالگرد آن حماسه خونین را گرامی داشتند.
این جنبش که در سال ۱۳۹۵ در اعتراض به تغییر مسیر پروژه برق شکل گرفت، با انفجاری مهیب در میدان دهمزنگ به خاک و خون کشیده شد.
بیش از ۹۰ شهید و بیش از ۲۰۰ زخمی، ثمره این حمله بود که هنوز عاملان آن به‌طور شفاف معرفی نشده‌اند.
شرکت‌کنندگان در این مراسم بار دیگر بر حق‌طلبی و استمرار مسیر شهدا تأکید کردند.
این هم‌زمانیِ کوچ تحمیلی در غور و یادمان شهدا در کابل، تصویر تلخی از واقعیت جاری افغانستان را نشان می‌دهد: تبعیض، سرکوب، و بی‌عدالتی ساختاری علیه جامعه‌ای که قرن‌ها شریک تمدن این سرزمین بوده است.
