مباهله؛ نمایش آشکار حقانیت و مقام اهلبیت علیهمالسلام

بیستوچهارم ذیالحجه، روز مباهله، یادآور واقعهای است که در آن پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله، با همراهی اهلبیت علیهمالسلام، در برابر مسیحیان نجران به میدان آمد و حجت را بر همگان تمام کرد.
روزی که آیه قرآن، صداقت و عظمت خاندان نبوت را آشکار ساخت.

واقعه مباهله یکی از رویدادهای بینظیر در صدر اسلام است که در آن پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله برای اثبات حقانیت رسالت خویش، مسیحیان نجران را به نفرین و مباهله دعوت کرد.
این پیشنهاد پس از گفتوگوی گسترده پیامبر خدا با نمایندگان نجران و اصرار آنان بر باورهای خود، مطرح شد.
بر اساس آیه 61 سوره آلعمران، خدای متعال به پیامبر خود دستور داد:
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ».

«پس هر که در این [باره] با تو پس از علمی که به تو رسیده است، ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما کسانی از خودمان [نفس] را و شما کسانی از خودتان [نفس] را بخوانیم؛ سپس به درگاه خدا شکایت کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».
مفسران شیعه و اهل تسنن، از جمله فخر رازی و طبری، اتفاقنظر دارند که مقصود از این عبارات، کسی جز حضرت علی علیهالسلام، حضرت فاطمه سلاماللهعلیها، امام حسن و امام حسین سلام الله علیهم اجمعین نیست.
در منابع اهل تسنن مانند «صحیح مسلم» نیز آمده است که تنها این چهار نفر همراه پیامبر خدا بودند.
این حضور محدود اما معنادار، نشاندهنده جایگاه منحصربهفرد اهلبیت در نزد پیامبر خدا و خدای متعال است.
بهویژه آنکه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله حضرت علی علیهالسلام را «نفس» خود نامید،
و چنین تعبیری تنها از ولایت تام و عصمت آن حضرت حکایت دارد.
مسیحیان نجران وقتی با این چهرههای نورانی روبهرو شدند، از مباهله صرفنظر کردند و به صلح تن دادند.
زیرا دریافتند که صداقت پیامبر خدا آنچنان است که عزیزترین افراد زندگیاش را برای دعا به درگاه خدای متعال آورده است.
مباهله فقط یک واقعه تاریخی نیست، بلکه سندی زنده و قرآنی از حقانیت اهلبیت علیهمالسلام است که تا امروز در استدلالهای محکم شیعه نقش اساسی دارد.
این روز، یادآور آن است که راه حق در پرتو ولایت اهلبیت علیهم السلام روشن و پابرجاست.