سکوت سنگین جهانی در برابر بحران سودان؛ بی‌تفاوتی کشورهای اسلامی در قبال خونریزی‌ها
سکوت سنگین جهانی در برابر بحران سودان؛ بی‌تفاوتی کشورهای اسلامی در قبال خونریزی‌ها
در حالی که جنگ داخلی سودان جان هزاران نفر را گرفته و موجی از بی‌خانمانی و گرسنگی به راه انداخته، سکوت جهانی و به‌ویژه کشورهای اسلامی در قبال این فاجعه انسانی، انتقادهای فراوانی را برانگیخته است.
جنگ داخلی سودان که از آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد، تاکنون بیش از ۱۵ هزار کشته و میلیون‌ها آواره برجای گذاشته است.
در این میان، گزارش‌های متعددی از نقض گسترده حقوق بشر، تجاوز، سوزاندن روستاها و قحطی در مناطق درگیر مخابره شده است.
فاجعه‌ای هولناک در سودان در حال رخ دادن است؛ شهری بزرگ به نام الفاشر در شمال دارفور که روزگاری میزبان صدها هزار خانواده بود، اکنون به گورستانی جمعی تبدیل شده است.
نیروهای موسوم به واکنش سریع (RSF) که از حمایت گسترده امارات برخوردارند، پس از تسلط بر این شهر، اقدام به کشتار دسته‌جمعی مردمان غیرنظامی کرده‌اند.
گزارش‌های سازمان ملل و تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که حجم خون ریخته‌شده در خیابان‌ها چنان گسترده است که رد آن از فضا قابل مشاهده است.
به‌رغم این فاجعه انسانی، جهان واکنش جدی نشان نداده و کشورهای اسلامی نیز در سکوتی قابل توجه فرو رفته‌اند.
بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این بی‌تفاوتی، سودان را در مسیر نابودی پیش می‌برد و راه را برای دخالت‌های بیشتر قدرت‌های خارجی هموار می‌کند.
در حالی که سازمان ملل متحد هشدار داده قحطی و بیماری جان میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند، کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی تاکنون اقدام ملموس سیاسی یا انسانی برای پایان بحران نکرده‌اند.
حتی نشست اضطراری نیز در این باره برگزار نشده و کمک‌های بشردوستانه به شدت ناکافی است.
این در حالی است که تصاویر منتشرشده از حمله به بیمارستان تخصصی مادران و نوزادان، نشان می‌دهد بیش از ۴۶۰ بیمار و همراه طی یک روز به قتل رسیده‌اند؛ حادثه‌ای که باید وجدان جهانی را بلرزاند.
افزون بر این، شهر در محاصره کامل قرار دارد و حدود ۲۶۰ هزار غیرنظامی در شرایط محاصره، بدون دسترسی به آب، غذا و خدمات درمانی، با گرسنگی، بیماری‌های واگیردار مانند وبا و خشونت مستمر روبه‌رو هستند.
سازمان جهانی بهداشت هشدار داده که شیوع بیماری‌ها و نبود امکان امدادرسانی، می‌تواند به مرگ هزاران نفر دیگر بینجامد.
این در حالی است که برخی قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای مانند بریتانیا و امارات متحده عربی متهم به ارسال سلاح برای یکی از طرفین درگیری هستند؛ اقدامی که بحران را پیچیده‌تر و روند صلح را دورتر کرده است.
در هفته‌های اخیر چند سازمان حقوق بشری و نهادهای مستقل خواستار واکنش فوری جهان اسلام به فاجعه سودان شده‌اند.
آنها می‌گویند که اگر این سکوت همچنان ادامه یابد، تاریخ از این دوره به عنوان یکی از تاریک‌ترین روزهای بی‌عملی جهان در برابر رنج انسان‌ها یاد خواهد کرد.
پرسش اساسی این است: تا چه زمانی سکوت و نظاره‌گری جای اقدام انسانی را خواهد گرفت؟
آیا کشورهای مسلمان، به‌ویژه در شرایطی که خود را مدافعان عدالت می‌دانند، آمادگی دارند که صدای مظلومان سودان باشند؟
