تازه‌ترین گزارش «فریدم هاوس»همراه با نقصی بزرگ، نپرداختن به مخالفان مذهبی
تازه‌ترین گزارش «فریدم هاوس» («خانه آزادی») حاکی است ایجاد محدودیت سفر برای مخالفان سیاسی رویکردی تاکتیکی از سوی دست‌کم ۵۵ حکومت در دنیا است.
تازه‌ترین گزارش «فریدم هاوس» («خانه آزادی») حاکی است ایجاد محدودیت سفر برای مخالفان سیاسی رویکردی تاکتیکی از سوی دست‌کم ۵۵ حکومت در دنیا است.
«خانه آزادی» یک سازمان مردم‌نهاد فعال در آمریکا است که ۸۳ سال است برای حمایت از دموکراسی و ترویج آن با بودجه دولت آمریکا فعالیت می‌کند.
گزارش «خانه آزادی» در روز پنج‌شنبه، اول شهریور، بر اساس گفت‌وگو با ۳۱ نفر از مخالفان حکومت‌های حاکم بر عربستان سعودی، نیکاراگوئه، بلاروس، روآندا، چین، هند، اریتره، مصر، بحرین، کویت، امارات متحده عربی، ایران و تعدادی کشور دیگر تنظیم شده است،این افراد، خود، محدودیت هایی را از سوی حکومت های خود تجربه کرده‌اند.
به گفته خانه آزادی، این حکومت‌های تمامیت خواه، سلب شهروندی، مصادره گذرنامه و خودداری از اعطای خدمات کنسولی به مخالفان سیاسی خود را نیز برای ایجاد محدودیت در آزادی رفت و آمد آنها به یک ابزار تهدید تبدیل کرده‌اند.
به نوشته «فریدم هاوس»، دولت‌های ۳۸ کشور با کنترل دسترسی به اسناد اساسی مانند گذرنامه، تردد شهروندان خود را محدود می‌کنند و ۱۲ حکومت از ارائه خدمات کنسولی مانند تمدید گذرنامه یا صدور گواهی تولد یا ازدواج برای اتباعی که در ردیف مخالفان سیاسی باشند، خودداری می‌کنند.
نکته حائز اهمیت در گزارش خانه آزادی صرفا اشاره و پرداختن به مخالفان سیاسی اجتماعی کشورهای یاد شده است، اما هیچ اشاره ای در این گزارش به مخالفان مذهبی حکومت ها نشده است.
این در حالی است که مخالفان مذهبی به ویژه شیعیان، این روزها در بسیاری از کشورها مانند بحرین، افغانستان، پاکستان، عربستان سعودی که حکومت های غیرشیعه بر آنها حکمرانی می کنند، هدف انواع و اقسام فشارها و تهدیدهایی که در گزارش خانه آزادی بدانها اشاره شده، قرار دارند و علاوه بر آن حتی در معرض زندان و شکنجه و اعدام و تروریسم دولتی نیز قرار گرفته اند.
علاوه بر این کشورها، برخی حکومت ها هم علی رغم ادعای شیعه بودن نیز با مراجع تقلید شیعه، روحانیون، نهادهای مذهبی شیعه مانند مساجد، هیئات، حسینیه ها و سایر افراد و مراکزی که با حاکمیت اندک زاویه و تفاوت اندیشه داشته و یا به عبارت دیگر مستقل بوده و حکومتی نباشند، به شدت برخورد نموده و گاه با حصرهای طولانی، هتک حرمت، زندان و شکنجه، مرگ خاموش و اعدام و انواع فشارها، آنان را به شدت تحت فشار قرار داده و در پاره ای موارد هم اقدام به تعطیلی و یا حتی مصادره اموال آن مراکز نموده است.
لذا تصور می شود که اگر نهادهای حقوق بشری بین المللی، تمایل دارند گزارشی جامع و مانع تهیه نموده و تمامی مخالفان حکومت های تمامیت خواه در آن گزارش پوشش داده شده و به همه زوایای فشارهای حکومتی به آنان اشاره نمایند، قطعا زین پس باید در تحقیقات و مصاحبه ها و بررسی ها خود، به مخالفان مذهبی هم به نحو تفصیل بپردازند، چرا که بخش اعظمی از مخالفان حکومت ها را، بخش مذهبی تشکیل می دهند که از قضا از لحاظ تعداد، نسبت به سایر گروه ها قابل توجه هستند.
