ژن‌هایی که باعث مشکل در یادگیری خواندن و نوشتن می‌شوند
ژن‌هایی که باعث مشکل در یادگیری خواندن و نوشتن می‌شوند
یک مطالعه گسترده علمی که داده‌های ژنتیکی بیش از ۱.۲ میلیون نفر را بررسی کرده، توانسته ژن‌هایی را شناسایی کند که با اختلال یادگیری در خواندن و نوشتن، موسوم به دیسلکسیا، مرتبط هستند.
پژوهشگران امیدوارند این یافته‌ها به درک بهتر علت‌های این مشکل و ارائه راهکارهای درمانی کمک کند.
بزرگترین مطالعه ژنتیکی دیسلکسیا تاکنون، با هدایت هیلی مونت‌فورد در دانشگاه ادینبورگ، توانست ۸۰ ناحیه ژنتیکی مرتبط با این اختلال را شناسایی کند.
از این تعداد، ۳۶ ناحیه پیش از این گزارش نشده بودند و ۱۳ ناحیه کاملاً جدید و ناشناخته محسوب می‌شوند.
به گزارش یورونیوز فارسی، دیسلکسیا نوعی تفاوت عصبی-تکاملی است که باعث مشکلاتی در خواندن و نوشتن می‌شود، اما در برخی افراد مشکل بیشتر در هجی کردن، دستور زبان یا پیروی از دستورالعمل‌های کلامی دیده می‌شود.
پژوهشگران تاکید دارند که این اختلال، مشابه اوتیسم و نقص توجه بیش‌فعالی، همزمان با برخی مزایا مانند خلاقیت غیرکلامی بالا همراه است.
محققان همچنین به همبستگی ژنتیکی بین دیسلکسیا و درد مزمن اشاره کرده‌اند. هنوز مکانیزم این ارتباط مشخص نیست، اما احتمال می‌رود پایه بیولوژیکی مشترکی میان این دو وجود داشته باشد.
این مطالعه با استفاده از داده‌های گسترده، توانسته نشان دهد که بسیاری از ژن‌های تازه شناسایی‌شده در مراحل اولیه رشد مغز نقش دارند و برخی از آن‌ها با اختلالات دیگر عصبی-تکاملی مانند نقص توجه و بیش‌فعالی مشترک هستند.
این یافته‌ها مسیر جدیدی برای تحقیقات آینده و درک بهتر ارتباط بین ژنتیک و مشکلات یادگیری فراهم می‌کند.
پژوهشگران معتقدند که شناخت این ژن‌ها می‌تواند در طراحی روش‌های درمانی یا آموزشی مؤثر برای افرادی که با دیسلکسیا دست و پنجه نرم می‌کنند، مفید باشد. این تحقیق نشان می‌دهد که مشکلات یادگیری تنها به آموزش و محیط بستگی ندارد و عوامل ژنتیکی نقش مهمی در آن ایفا می‌کنند.
