سالروز هجوم سپاهیان یزید به فرماندهی حصین بن نمیر به مکه و هتک حرمت خانه ی امن الهی
سالروز هجوم سپاهیان یزید به فرماندهی حصین بن نمیر به مکه و هتک حرمت خانه ی امن الهی
سوم ربیع‌الاول سال 64 هجری قمری، هجوم سپاهیان یزید به فرماندهی حصین بن نمیر به مکه و هتک حرمت بیت‌الله الحرام، یکی از رخدادهای تلخ تاریخ اسلامی بود که بازتاب‌دهنده نزاع‌های داخلی و جنگ‌های قدرت میان خلفای اموی و مخالفانشان است.
یزید بن معاویه که سه سال و اندی خلافت کرد، در طول حکومت کوتاه خود با اقدامات خشونت‌آمیز علیه اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و مردم مدینه شناخته شد.
سال ۶۳ هجری قمری، قیام مدینه با سرکوب خونین مواجه شد و لشکریان یزید به فرماندهی حصین بن نمیر، برای سرکوب عبدالله بن زبیر، به مکه حمله کردند.
این حمله به محاصره حرم امن الهی و هتک حرمت کعبه انجامید، سپاه امویان بیت‌الله الحرام را سنگباران و قسمتی از آن را تخریب کردند.
حمله به حرم، تا زمان مرگ یزید ادامه یافت و نشان‌دهنده شدت فتنه و نزاع‌های داخلی بود.
عبدالله بن زبیر، با شعار خونخواهی امام حسین علیه‌السلام، حمایت بخشی از مردم را جلب کرد و خود را خلیفه معرفی نمود.
این دوره، مصداق بارز نزاع دو باطل بود؛ هم یزید و امویان و هم زبیریان، برای حفظ قدرت و جاه‌طلبی‌های سیاسی، بی‌احترامی به حرمت بیت‌الله را رقم زدند.
هجوم سپاهیان یزید، اگرچه مشابه حمله ابرهه در زمان پیش از اسلام و حمله حجاج در دوره بعد بود، تفاوت‌های اساسی داشت.
ابرهه قصد نابودی کعبه را داشت، اما سپاه یزید و سپس حجاج، هدفشان تصاحب قدرت و سرکوب مخالفان بود نه ویرانی قبله و مطاف.
به همین دلیل، علیرغم شدت خشونت‌ها، کعبه همچنان محترم باقی ماند و خداوند حمایت خود را از مکان مقدس نشان داد.
فقیه نامدار شیعه، شیخ صدوق، در کتاب «من لایحضره الفقیه» توضیح می‌دهد که چرا عذاب الهی مشابه اصحاب فیل بر سپاهیان یزید و حجاج نازل نشد؛ زیرا هدف مستقیم آن‌ها نابودی اسلام و قبله نبود، بلکه مقابله با افراد ضدّ حق مانند عبدالله بن زبیر بود.
این رخداد تاریخی، اهمیت پیوند ولایت و امامت با حرمت بیت‌الله الحرام را نشان می‌دهد و یادآور می‌شود که حفظ مقدسات، تنها از طریق قدرت سیاسی یا نظامی ممکن نیست، بلکه تکیه بر عدالت، حق و هدایت الهی، جایگاه واقعی بیت‌الله و ارزش‌های اسلامی را تضمین می‌کند.
این هجوم، یادآور صبر و استقامت اهل بیت و نیز درس عبرتی برای تاریخ اسلام است که نزاع‌های قدرت، اگر از مسیر عدالت و هدایت الهی دور شوند، حتی مقدس‌ترین مکان‌ها را نیز تهدید خواهند کرد.
