«قرائتی در تجربه فعلی و آینده احزاب عراقی» موضوع جلسه بحث و بررسی مرکز المستقبل

نشستی با عنوان «قرائتی در تجربه فعلی و آینده احزاب عراقی» در مرکز تحقیقاتی-مطالعاتی المستقبل برگزار شد.  

نشستی با عنوان «قرائتی در تجربه فعلی و آینده احزاب عراقی» در مرکز تحقیقاتی-مطالعاتی المستقبل برگزار شد.  

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی شیرازی، این نشست با حضور شماری از شخصیت های دانشگاهی، حقوقی و رسانه ای در مؤسسه فرهنگی ـ رسانه ای النبأ واقع در شهر مقدس کربلا برگزار شد.

این جلسه با سخنان پژوهشگرِ شبکه اطلاع رسانی النبأ، آقای مسلم عباس آغاز گشت.

وی اظهار داشت: نظام سیاسی فعلی عراق که پس از سال 2003 میلادی بنیان نهاده شد، باید از رهگذر تبادل نقش ها و مسئولیت ها بین احزاب سیاسیِ اداره کننده کشور صورت می گرفت و کشورداری در عراق تجربه ای منحصر به فرد، در منطقه به شمار می رود.

وی افزود: البته بر کسی پوشیده نیست که مشکل اساسیِ این تجربه رهاورد و پدیده وارداتی بودن آن است که از طریق حمله به عراق و سرنگون کردن رژیم صدام وارد کشور شد.

مسلم عباس ادامه داد: احزاب موجود نوپا و تازه کار و کم تجربه هستند و باید با کار بسیار خود را ساخته و سپس کشور عراق را سامان دهند که در حال حاضر چهار مسأله و موضوع مهم پیش رو دارند:

یک این که سنگ بنای نظام سیاسی جدید را در کشور بنا نهند؛

دوم، بازسازی عراق و زیرساخت های این کشور را که در جنگ ویران شده است در دستور کار خود قرار دهند؛ 

سوم، بازسازی نظام اجتماعی است که با مطالبات نظام تکثرگرای سیاسی و لوازم آن از جمله محور قرار دادن کشوری قانون مدار است؛

و چهارم، ایجاد ساختار اقتصادی با زیربنایی محکم برای کشور است.

عباس ادامه داد: مطلب دیگر این است که احزاب عراقی از کمی تجربه، رقابت شدید میان خود و داشتن نقش مساوی برخوردارند که در نهایت این احزاب به هماوردهای زیر نیاز پیدا کردند:

1. تقویت نظام عشایری به جای نظام اجتماعی بود که با تجربه دمکراتیک سازگاری ندارد؛

2. وابستگی اغلب احزاب سیاسی عراقی به خارج از کشور و 3، ناموفق بودن در ساختن نظام اقتصادی بود.

وی افزود، حجت الاسلام شیخ مرتضی معاش مدیر مسئول مؤسسه فرهنگی-رسانه ای النبأ این نگرش و دیدگاه را دارد که برخی از احزاب، تجارب حزبی را به عراق وارد کرده اند که اصالت ندارند و گفتمان آنان به گفتمان جنبش های چپ انقلابی نزدیک تر است و آنها خشونت انقلابی را دستمایه و مبنای فعالیت خود قرار داده اند و این خشونت ادامه یافته و استمرار دارد. 

عباس در پایان گفت: این احزاب فلسفه «هدف وسیله را توجیه می کند» را الگوی فعالیت خود قرار داده اند و چنین فلسفه ای به ناکارآمدی در ساختن کشور و دولت انجامیده است.