28 شعبان المعظم، سالروز ارتحال آیت الله العظمی سید میرزا مهدی شیرازی قدس سره

28شعبان، مصادف بود با سالروز وفات مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا مهدی شیرازی قدس سره از زعما و مراجع بزرگ جهان تشیع و پدر مرجعیت شیعه آیت الله العظمی سید صادق شیرازی مدظله. 

28شعبان، مصادف بود با سالروز وفات مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا مهدی شیرازی قدس سره از زعما و مراجع بزرگ جهان تشیع و پدر مرجعیت شیعه آیت الله العظمی سید صادق شیرازی مدظله. 

آن فقید سعید در سال 1304 هـ. ق، در شهر کربلای معلی چشم به جهان گشود و در کودکی پدر بزرگوارش مرحوم سید میرزا حبیب اللّه شیرازی دار فانی را وداع گفت و از این رو تحت سرپرستی مادر و برادر بزرگشان سید عبداللّه بزرگ شد. 

ایشان،ادبیات و مراحل اوّلیه علوم دینی را در حوزه علمیه کربلای معلی گذراند و سپس برای مدتی طولانی به شهر مقدس کاظمین و سامرا عزیمت نموده و پس از اندکی توقف در کربلای معلی به نجف اشرف هجرت کردند و نزدیک به بیست سال در آنجا اقامت گزیده و پس از آن مجددا به کربلا بازگشته و تا آخر عمر در آنجا ماندند.

ایشان نزد علما و مراجع بزرگواری همانند: شیخ محمد تقی شیرازی، میرزا علی آقا شیرازی، حاج آقا رضا همدانی صاحب «مصباح الفقیه»، سیدمحمد کاظم طباطبایی یزدی صاحب «عروة الوثقی»، آخوند خراسانی صاحب «کفایة الاصول» و… تلمذ نمودند و همچنین به همراه عده ای از علمای بزرگ آن زمان از جمله سید محمد هادی میلانی، حاج شیخ محمدرضا اصفهانی، سید زین العابدین کاشانی، شیخ کاظم شیرازی و… در بحث های علمی مرجع بزرگوار آیت الله العظمی حاج آقا حسین قمی نیز شرکت می نمودند.

 مرجعیت این مرجع شیعه در سال‌های 1365و1366 هـ. ق، پس از ارتحال آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی و آیت الله العظمی حاج آقا حسین قمی پدیدار گردید و پس از اندک زمانی مرجعیتشان رو به گسترش نهاد تا جایی که پس از آیت الله العظمی سیدحسین بروجردی از ایشان، به عنوان مرجع عام  یاد می شد.

امّا تقدیر این گونه رقم خورد که ایشان در 28 شعبان سال 1380 هـ ق، و حدود یک ماه و نیم قبل از وفات آیت الله العظمی بروجردی دار فانی را وداع گوید. 

گفتنی است، آن مرجع بزرگ در نهضت‌های اجتماعی-سیاسی بسیاری از جمله، انقلاب معروف 1920 در عراق، نهضت آیت الله العظمی قمی رحمه الله که برای بازگرداندن امور دینی به جای قانونی اش به ایران مسافرت کردند؛ صدور فتوا بر ضد کمونیست ها که در آن سال‌ها می خواستند شعله جنگ را در عراق بیفروزند و پایه گزاری جشن میلاد امیرمومنان علی علیه السلام در کربلای معلی که پس از آن شهرهای نجف، حله، بغداد، سامرا و سایر شهرهای عراق با هدف مبارزه با کفر و الحاد، مرسوم شد.