یادی از نسل‌کشی‌ها، از هولوکاست تا غزه؛ پایان دادن به چرخه نسل‌کشی در غزه و فراتر از آن
یادی از نسل‌کشی‌ها، از هولوکاست تا غزه؛ پایان دادن به چرخه نسل‌کشی در غزه و فراتر از آن
تاریخ معاصر مملو از فجایعی است که نفرت و سیاست‌های سرکوبگر رقم زده‌اند.
از هولوکاست و رواندا تا ارامنه و کامبوج.
امروز، با تداوم کشتار و قحطی در غزه، پرسش اساسی این است: آیا جهان می‌تواند از گذشته درس بگیرد و چرخه نسل‌کشی را متوقف کند؟
مرور تاریخ قرن بیستم نشان می‌دهد که غفلت جامعه جهانی بارها به فاجعه‌های انسانی انجامیده است.
مرکز مک‌میلان دانشگاه ییل تخمین می‌زند که در فاصله سال‌های ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۸ بین ۸۰۰ هزار تا ۱.۵ میلیون ارمنی قربانی تبعید، قحطی و کشتار شدند.
بر اساس داده‌های مرکز مطالعات هولوکاست دانشگاه مینه‌سوتا، در کامبوج حکومت خِمرهای سرخ (۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹) منجر به مرگ دو میلیون انسان شد.
دیده‌بان حقوق بشر نیز در گزارش خود یادآور می‌شود که در رواندا، تنها در صد روز سال ۱۹۹۴ حدود ۸۰۰ هزار نفر از قوم توتسی قتل‌عام شدند.
موزه یادبود هولوکاست آمریکا نیز از شش میلیون یهودی و میلیون‌ها قربانی دیگر در دوران نازی‌ها سخن می‌گوید.
با وجود این تجربه‌ها، امروز غزه به صحنه تکرار همان الگوها تبدیل شده است.
روزنامه گاردین و خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داده‌اند که تا نیمه ۲۰۲۵ بیش از ۶۰ هزار فلسطینی، از جمله ۱۸ هزار کودک، در حملات اسرائیل جان باخته‌اند.
سازمان ملل هشدار داده است که بیش از ۵۰۰ هزار نفر در شرایط قحطی مطلق به سر می‌برند و ۶۵۰ هزار کودک زیر پنج سال در معرض سوءتغذیه شدید هستند.
عفو بین‌الملل تأکید می‌کند که استفاده از گرسنگی به‌عنوان سلاح جنگی، نمونه‌ای آشکار از خشونت نسل‌کُشانه است.
این چرخه تنها به خاورمیانه محدود نیست.
گزارش انستیتوی نیولاینز نشان می‌دهد که مسلمانان اویغور در چین همچنان قربانی بازداشت‌های گسترده، عقیم‌سازی اجباری و نابودی هویت فرهنگی هستند؛ اقداماتی که معیارهای نسل‌کشی طبق کنوانسیون سازمان ملل را برآورده می‌کند.
مجتبی اخوند، مدیر سازمان جهانی نفی خشونت «مسلمان آزاده»، در گفت‌وگویی تأکید کرده است که نسل‌کشی‌ها نباید به یادگارهای تاریخی در کتاب‌ها و موزه‌ها محدود شوند.
او معتقد است که یاد هولوکاست و فجایع مشابه باید ما را به عمل وادارد؛ عملی که در قالب همبستگی میان ملت‌ها و مطالبه سیاست‌های عادلانه از دولت‌ها معنا پیدا می‌کند.
پیام مشترک همه این فجایع روشن است: «دیگر هرگز» باید برای همه انسان‌ها باشد.
تنها با اقدام جمعی می‌توان چرخه نسل‌کشی را شکست و یاد قربانیان را زنده نگه داشت.
