سوریه در لبهٔ بحران: گذار سیاسی و تنش‌های نظامی ادامه دارد
سوریه در لبهٔ بحران: گذار سیاسی و تنش‌های نظامی ادامه دارد
پس از ۱۳ سال جنگ داخلی، سوریه همچنان در آستانه گذار سیاسی شکننده قرار دارد.
هرچند توقف خشونت‌ها نسبی است، اما درگیری‌ها و مشکلات انسانی میلیون‌ها شهروند را تهدید می‌کند.
سوریه در حالی که بیش از یک دهه جنگ و خشونت را پشت سر گذاشته است، همچنان در وضعیت شکننده‌ای قرار دارد.
به گزارش خبرگزاری یون‌اوچا (UNOCHA) و بر اساس بیانیه نماینده ویژه سازمان ملل برای سوریه، گیر پدرسن، هرچند آتش‌بس ۱۹ جولای در استان السویدا تا حدودی پایدار مانده، اما در حاشیه این استان درگیری‌های پراکنده ادامه دارد و خطر از سرگیری خشونت‌ها همواره وجود دارد.
در شمال شرق کشور، تلاش‌ها برای اجرای توافق ۱۰ مارس میان نیروهای امنیتی موقت و نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) عمدتاً کرد، همچنان ادامه دارد و ماه جاری در استان حلب، شاهد افزایش تنش میان دو طرف بوده‌ایم.
تلاش‌ها برای برگزاری مذاکرات خارج از کشور نتیجه‌ای نداشته، اما تماس‌هایی میان مسئولان انجام شده است.
پدرسن در جلسه شورای امنیت سازمان ملل تأکید کرد که با وجود تنش‌ها، وضعیت در ماه جاری نسبتاً آرام بوده و تلاش‌های جلوگیری از درگیری‌ها قابل تقدیر است.
با این حال، نماینده ویژه سازمان ملل بر شکنندگی عمیق کشور و اهمیت گذار سیاسی واقعی تأکید کرده است.
او خواستار فرآیندی فراگیر، سوریه‌محور و شفاف شد که مردم بتوانند آینده خود را صلح‌آمیز و دموکراتیک تعیین کنند و این مسیر باید شامل بازگشت داوطلبانه و ایمن آوارگان و بازسازی زیرساخت‌های آسیب‌دیده باشد.
وضعیت انسانی نیز همچنان بحرانی است. به گفته تام فلچر، هماهنگ‌کننده امدادرسانی اضطراری سازمان ملل (OCHA)، حدود ۱۶ میلیون سوری نیازمند کمک‌های فوری هستند و بیش از ۱۸۵ هزار نفر در السویدا، درعا و دمشق روستایی آواره شده‌اند.
کمبود منابع، اختلال‌های امنیتی و مسدود بودن مسیرهای امداد، تحویل کمک‌ها را با مشکل مواجه کرده است.
هرچند سازمان ملل و شرکای آن ماهانه به‌طور متوسط به ۳.۵ میلیون نفر کمک می‌رسانند، اما تنها ۱۴ درصد از درخواست کمک‌های ۲۰۲۵ تأمین شده است و کاهش بودجه در کشورهای غربی احتمالاً به کاهش ۴۰ درصدی نیروی انسانی امدادی در سوریه منجر خواهد شد.
نمایندگان سازمان ملل هشدار داده‌اند که بدون حمایت مالی بیشتر و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت برای توسعه، تلاش‌های بشردوستانه پایدار نخواهند بود و میلیون‌ها سوری همچنان در معرض گرسنگی، بیماری و محرومیت از خدمات پایه‌ای قرار خواهند داشت.
گذار سیاسی واقعی، تثبیت امنیت و تقویت نهادهای قانونی، تنها راه برون‌رفت از این بحران طولانی و مداوم است.
