تفاوت برخورد با «بیحجابی» در تهران و شهرهای کوچک

تفاوت برخورد با «بیحجابی» در تهران و شهرهای کوچک
گزارش روزنامه هممیهن نشان میدهد برخورد با زنان «بیحجاب» در تهران کمرنگ شده، اما در بسیاری از شهرهای کوچک ایران، این وضعیت همچنان ادامه دارد.
در همین رابطه پلمب کافهها و واحدهای صنفی مرتبط با هنجارشکنیها افزایش یافته است.
روزنامه هممیهن با بررسی وضعیت حجاب زنان در ایران گزارش داده که برخورد با زنان «بیحجاب» در تهران نسبت به گذشته کاهش یافته، اما در شهرهای کوچک و متوسط، همچنان مشاهده میشود.
این گزارش اشاره میکند که طی دو ماه گذشته حدود ۲۰ واحد صنفی شامل کافهها، باغ رستورانها و تالارهای عروسی در شهرهایی مانند دزفول، همدان، کاشان و اصفهان بهدلیل آنچه «هنجارشکنی درباره نوع پوشش زنان» عنوان شده، پلمب شدهاند.
هممیهن به خبر تعطیلی سه کافه در دزفول و همچنین پلمب یک کافه در نیاوران تهران که قصد برگزاری مراسم با حضور زنان موتورسوار داشت، اشاره کرده است.
همچنین رئیس اداره نظارت بر اماکن عمومی استان گیلان خبر از پلمب ۴۲ واحد صنفی به دلیل «هنجارشکنی در رشت» داده است.
در تهران، گزارشی از تشکیل پرونده قضایی یا برخورد مستقیم ماموران فراجا با زنان «بیحجاب» طی ماههای اخیر منتشر نشده است، اما در برخی شهرهای دیگر، زنان همچنان با تذکرات و تشکیل پرونده مواجه هستند.
یک زن ۳۰ ساله ساکن اهواز گفته است که تقریبا هفتهای سهبار در مکانهای مختلف از فرودگاه تا استخر و مراکز خرید با برخوردهایی مواجه میشود.
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت ایران، پیشتر گفته بود که اجرای لایحه حجاب و عفاف ممکن بود انسجام مردم در جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل را کاهش دهد.
این لایحه که پس از تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان به دولت فرستاده شد، با مجوز شورایعالی امنیت ملی متوقف شد.
به نظر میرسد وضعیت برخورد با «بیحجابی» در ایران همچنان نامتوازن باشد؛ در حالی که پایتخت شاهد کاهش فشارهاست، شهرهای کوچک و متوسط هنوز محل اجرای محدودیتها و برخوردهای انتظامی هستند، امری که نگرانیهای زنان و نهادهای مدنی را افزایش داده است.
برخی از کارشناسان مذهبی مستقل غیروابسته به حکوت ایران معتقدند که برخوردهای متفاوت با زنان «بیحجاب» در شهرهای مختلف ایران، بیش از آن که ریشهای اعتقادی داشته باشد، بازتاب رقابتها و فشارهای گروههای تندرو نزدیک به حاکمیت است.
به باور کارشناسان مذهبی مستقل غیروابسته به حکومت، این اقدامات بیشتر ابزار سیاسی و اجتماعی برای کنترل جامعه و ایجاد ترس تا پاسداری از موازین دینی است، و تمرکز بر شهرهای کوچک نشان میدهد که هدف از این گونه اقدامات، اعمال اقتدار محلی و تضعیف مخالفت های مردمی و نه تعلیم و تربیت دینی واقعی است.