گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ایران نشان می‌دهد که میانگین عمر پروژه‌های عمرانی در ایران از هفت سال در سال 1393 به هفده سال در سال 1404 افزایش یافته است.
تنها هفده درصد از طرح‌های عمرانی در زمان مقرر تکمیل شده و 83 درصد آن‌ها ناتمام می‌مانند.
تأخیر در اجرای این پروژه‌ها باعث افزایش هزینه‌ها و کاهش بهره‌وری شده است.
کارشناسان تأکید دارند که دولت باید اولویت‌بندی بهتری در تخصیص منابع داشته باشد و با جذب سرمایه‌های بخش خصوصی، روند تکمیل پروژه‌های ضروری را تسریع کند.
در بسیاری از موارد، پروژه‌ها بدون مطالعات دقیق امکان‌سنجی آغاز می‌شوند و در میانه راه به دلیل کمبود اعتبارات یا تغییر اولویت‌ها، متوقف می‌مانند.
این مسئله نه‌تنها به اتلاف منابع منجر می‌شود، بلکه هزینه‌های تکمیل پروژه‌ها را نیز به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
