تشدید نگرانیهای امنیتی در مرز افغانستان؛ تأکید چین و تاجیکستان بر همکاریهای مشترک منطقهای

تشدید نگرانیهای امنیتی در مرز افغانستان؛ تأکید چین و تاجیکستان بر همکاریهای مشترک منطقهای
همزمان با افزایش ناامنی و بیثباتی در افغانستان، چین در تازهترین موضعگیری رسمی خود از تاجیکستان خواسته است تا برای کنترل تهدیدهای احتمالی و جلوگیری از نفوذ گروههای افراطی و سنی های تندرو، گشتزنیهای مشترک در مناطق مرزی را گسترش دهد.
اقدامی که نشاندهنده حساسیت روزافزون قدرتهای منطقه نسبت به تحولات افغانستان است.
تحولات چند سال اخیر در افغانستان، بهویژه پس از تغییرات سیاسی و امنیتی این کشور، نگرانیهای گستردهای را در میان همسایگان و قدرتهای منطقهای ایجاد کرده است.
در همین راستا، وانگ یی، وزیر خارجه چین، در جریان سفر رسمی خود به تاجیکستان با سراجالدین مهرالدین، وزیر خارجه این کشور دیدار کرد و بر ضرورت گسترش همکاریهای امنیتی و تقویت گشتزنیهای مشترک در مرزهای نزدیک به افغانستان تأکید نمود.
مرز تاجیکستان با افغانستان که صدها کیلومتر امتداد دارد، بهمراتب طولانیتر و آسیبپذیرتر از مرز محدود و کوهستانی چین با افغانستان است؛ موضوعی که باعث شده پکن، دوشنبه را به یکی از بازیگران کلیدی در حفظ ثبات منطقه تبدیلشده تلقی کند.
به گزارش خبرگزاری اخبار شیعه به نقل از رویترز، چین نگرانی ویژهای نسبت به فعالیت گروههای افراطی و سنی های تندرو در نزدیکی مرزهای غربی خود دارد و تلاش میکند با تقویت همکاری با کشورهای همسایه افغانستان، از سرریز ناامنی به داخل خاک خود جلوگیری کند.
همچنین الجزیره در تحلیلی درباره وضعیت امنیتی آسیای مرکزی، به این نکته اشاره کرده است که افغانستان همچنان یکی از کانونهای اصلی بیثباتی در منطقه به شمار میرود و هرگونه خلأ امنیتی در این کشور، میتواند تهدیدی جدی برای کشورهای همجوار، از جمله تاجیکستان، چین، ازبکستان و حتی کشورهای دورتر محسوب شود.
از منظر جهان اسلام، امنیت در افغانستان نهتنها یک مسئله سیاسی، بلکه موضوعی انسانی و دینی نیز به شمار میآید.
میلیونها مسلمان در این کشور همچنان با فقر، ناامنی و نبود زیرساختهای اساسی روبهرو هستند.
کارشناسان معتقدند که تلاش برای ایجاد ثبات، جلوگیری از خشونت و بازگرداندن آرامش به این سرزمین، یک مسئولیت مشترک برای همه دولتهای منطقه و جهان اسلام است.
در چنین شرایطی، درخواست چین برای گشتزنی مشترک با تاجیکستان را میتوان بخشی از یک راهبرد بزرگتر برای مهار بحران، مقابله با افراطگرایی و نفوذ هسته های تروریستی گروه های سنی تندرو و کمک به شکلگیری آیندهای امنتر برای افغانستان و منطقه دانست.




