شمال افغانستان در آستانه فروپاشی؛ طوفان خاک، خشکسالی و زلزله جان صدها نفر را گرفت
شمال افغانستان در آستانه فروپاشی؛ طوفان خاک، خشکسالی و زلزله جان صدها نفر را گرفت
شمال افغانستان در هفته‌های اخیر گرفتار چرخه‌ای مرگبار از بلایای طبیعی شده است.
طوفان‌های شدید خاک، خشکسالی طولانی‌مدت و زلزله‌ای ۶.۳ ریشتری در بلخ و سمنگان باعث کشته شدن بیش از ۲۰ نفر، زخمی شدن نزدیک به ۹۵۰ نفر و تخریب صدها خانه شده و هشدارها درباره فروپاشی انسانی و زیست‌محیطی را جدی‌تر کرده است.
شمال افغانستان طی ماه‌های اخیر درگیر بحرانی چندبعدی و بی‌سابقه شده است.
به گزارش تلویزیون ملی افغانستان، طوفان‌های شدید خاک مزارشریف و شهرهای اطراف بلخ روزانه زندگی مردم را مختل می‌کند.
غبار غلیظ طوفان‌ها دید را به کمتر از ۵۰ متر کاهش داده و کیفیت هوا را در مزارشریف به «بسیار ناسالم» رسانده است.
شرایطی که طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO) تهدیدی جدی برای کودکان، سالمندان و افراد با مشکلات تنفسی ایجاد کرده است.
در همین زمان، خشکسالی طولانی‌مدت و نابودی پوشش گیاهی خاک‌های شمال افغانستان را مستعد فرسایش کرده است.
دکتر فرید نجیب، متخصص محیط‌زیست دانشگاه مزارشریف به خبرگزاری ایرنا گفت که درخت‌کُشی گسترده و بهره‌برداری بی‌رویه از زمین‌ها باعث شده خاک منطقه با کوچک‌ترین بادها به هوا پرتاب شود و کشاورزی که زمانی قلب اقتصادی بلخ بود، اکنون با کاهش شدید آب و نابودی محصولات روبرو شود.
همچنین، زمین در ساعت ۱ بامداد دوشنبه ۱۲ عقرب ۱۴۰۴ در ولسوالی خلم سمنگان لرزید و زلزله‌ای ۶.۳ ریشتری بیشترین خسارات را در سمنگان و بلخ بر جای گذاشت.
به گزارش دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (OCHA)، بیش از ۵۰۰ خانه تخریب شد، ۷۳۰ تا ۹۴۵ نفر زخمی شدند و مراکز درمانی آسیب دیدند.
کارشناسان سازمان‌های برنامه محیط‌زیست سازمان ملل (UNEP) و سازمان جهانی هواشناسی (WMO) هشدار داده‌اند که تغییرات آب‌وهوایی و افزایش دمای شمال افغانستان به همراه فرسایش خاک، این بلایا را به چرخه‌ای مکرر تبدیل کرده است.
جان‌مایکل مونتوئه، نماینده برنامه محیط‌زیست سازمان ملل در کابل گفت: «آنچه قبلاً یک رویداد فصلی بود، اکنون الگویی دائمی و تشدیدشونده شده است».
مقام های طالبان واکنش محدودی نشان داده‌اند و کمک‌های بین‌المللی نیز کاهش یافته است.
کارشناسان هشدار می‌دهند که بدون بازسازی پوشش گیاهی، مدیریت منابع آب و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مقاوم در برابر بلایا، شمال افغانستان به بیابانی بی‌جان و غیرقابل سکونت تبدیل خواهد شد.
