اختلاف افغانستان و پاکستان؛ چرایی استمرار بحران و موانع صلح پایدار
اختلاف افغانستان و پاکستان؛ چرایی استمرار بحران و موانع صلح پایدار
درگیری‌های اخیر میان افغانستان و پاکستان نشان می‌دهد که اختلافات تاریخی، فشارهای جناح‌های طالبان و شبکه حقانی، و مسائل مرزی و سیاسی، مانع تحقق صلح پایدار در منطقه شده است.
کارشناسان هشدار می‌دهند که آتش‌بس موقت دوحه تنها یک گام ابتدایی است و نیازمند تلاش‌های جدی سیاسی و دیپلماتیک است.
درگیری‌های اخیر میان افغانستان و پاکستان به هشتم ماه جاری بازمی‌گردد، زمانی که دولت شهباز شریف اعلام کرد یازده سرباز پاکستانی در مواجهه با طالبان پاکستان کشته شدند و اسلام‌آباد حملات انتقامی به مناطق تحت کنترل طالبان در داخل افغانستان انجام داد.
این درگیری‌ها ده‌ها کشته از هر دو طرف برجای گذاشت و نگرانی‌ها درباره امنیت مرزها را افزایش داد.
بر اساس گزارش روزنامه الاخبار لبنان، میانجی‌گری قطر و ترکیه منجر به توافق آتش‌بس موقت شد، اما اختلافات عمیق بر سر فعالیت طالبان پاکستان و ادعای اسلام‌آباد درباره تأمین امنیت مرزها، هنوز پابرجاست.
سخنگوی حکومت طالبان افغانستان تأکید کرد که دو کشور هیچ‌گونه اقدام خصمانه علیه یکدیگر انجام نخواهند داد، اما کارشناسان می‌گویند بی‌اعتمادی و خطوط مرزی قدیمی موسوم به «خط دیوراند» صلح را شکننده نگه می‌دارد.
نقش جناح حقانی نیز یکی دیگر از عوامل پیچیده روابط است.
این جناح که در گذشته نقش کلیدی در طالبان پاکستان داشت، اکنون نمی‌تواند طالبان پاکستان را مجبور به رعایت آتش‌بس کند و برخی جریان‌های سنی تندرو در دولت طالبان افغانستان نیز روابط دو کشور را دشوار کرده‌اند.
همزمان، سفر وزیر خارجه افغانستان به هند و همکاری‌های امنیتی و اقتصادی میان دولت ترامپ و پاکستان، نشان‌دهنده تأثیر بازیگران خارجی بر روند اختلاف است.
دیپلمات‌ها و تحلیل‌گران معتقدند بدون بازسازی اعتماد، شفافیت در مبارزه با تروریسم و مدیریت تحریکات منطقه‌ای، صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.
نشست استانبول چارچوب سیاسی دائم برای توافق آتش‌بس را بررسی می کند و انتظار می‌رود طرفین راهکارهایی برای کاهش تنش و تضمین امنیت مرزی ارائه دهند.
کارشناسان تأکید می‌کنند که تنها اقدامات جدی سیاسی و دیپلماتیک می‌تواند مسیر صلح و ثبات در منطقه را هموار کند.
