چرا طالبان به‌رغم نقض حقوق بشر در حال کسب پذیرش عملی در جهان است؟
چرا طالبان به‌رغم نقض حقوق بشر در حال کسب پذیرش عملی در جهان است؟
چهار سال پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، این گروه که هنوز از شناسایی رسمی بین‌المللی محروم است، به‌تدریج موفق شده نوعی مشروعیت عملی در سطح جهان به‌دست آورد.
مجموعه‌ای از عوامل سیاسی، امنیتی و مهاجرتی باعث شده کشورها، به‌ویژه دولت‌های اروپایی و منطقه‌ای، رویکردی عمل‌گرایانه در برابر طالبان اتخاذ کنند.
طالبان از سال ۱۴۰۰ هجری شمسی که دولت پیشین افغانستان را سرنگون کردند، با وجود نقض مکرر حقوق بشر و محدودیت‌های شدید علیه زنان و اقلیت‌ها، در حال یافتن نوعی پذیرش عملی از سوی قدرت‌های جهانی هستند.
به نقل از رادیو آزادی، مایکل کوگلمن، پژوهشگر بنیاد آسیا پاسیفیک کانادا، در تحلیلی گفته است که «جهان پذیرفته طالبان برای ماندن آمده‌اند» و تعامل با آنان را واقعیتی ناگزیر می‌داند.
به گزارش بی‌بی‌سی، بیش از دوازده کشور از جمله چین، روسیه و ایران همچنان سفارت‌های خود را در کابل فعال نگه داشته‌اند و حتی کشورهای اروپایی، به‌رغم محکومیت‌های مکرر، برای حل مسائل مهاجرتی ناگزیر از تماس مستقیم با طالبان شده‌اند.
اتحادیه اروپا اعلام کرده که «تماس‌های اکتشافی» با مقام‌های طالبان را برای ارزیابی شرایط و تسهیل بازگرداندن پناهجویان ردشده آغاز کرده است.
به گفته حمید حکیمی، پژوهشگر مؤسسه چتم هاوس در لندن، فشار داخلی در اروپا، به‌ویژه از سوی احزاب راست‌گرا برای بازگرداندن پناهجویان افغانستانی، دولت‌ها را وادار کرده تا به نوعی همکاری غیررسمی با طالبان تن دهند.
اتریش و آلمان از نخستین کشورهایی هستند که روند بازگرداندن پناهجویان افغان را از سر گرفته‌اند.
در همین حال، کشورهای اروپایی در ماه‌های اخیر اداره برخی سفارت‌خانه‌های افغانستان را از دیپلمات‌های دولت برکنارشده گرفته و به نمایندگان طالبان سپرده‌اند.
این اقدام، به باور تحلیلگران، نشانه‌ای از پذیرش عملی واقعیت سیاسی تازه در افغانستان است.
به نقل از الجزیره، در داخل کشور نیز، طالبان پس از تثبیت حاکمیت خود با سرکوب مخالفان و محدودکردن آزادی‌های اجتماعی، توانسته‌اند مانع شکل‌گیری مخالفت جدی شوند.
درگیری اخیر با پاکستان و توافق آتش‌بس با میانجی‌گری قطر و ترکیه، برای طالبان دستاوردی سیاسی به‌شمار می‌رود که هم انسجام داخلی آنان را افزایش داده و هم تصویر بین‌المللی‌شان را تقویت کرده است.
کارشناسان بر این باورند که ترس از گسترش داعش در منطقه، نیاز به حفظ ثبات در مرزهای افغانستان و ضرورت مدیریت بحران مهاجرت، از جمله عواملی است که باعث شده دولت‌ها با وجود اعتراض نهادهای حقوق بشری، طالبان را در عمل به‌عنوان واقعیت حاکم بر افغانستان بپذیرند؛ واقعیتی که جهان، هرچند ناخشنود، ناچار به تعامل با آن است.
