بازگشتی‌های افغانستان از آینده تحصیل دختران نگران‌اند
بازگشتی‌های افغانستان از آینده تحصیل دختران نگران‌اند
مهاجران افغانستانی بازگشته از ایران، ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان را بزرگ‌ترین تهدید برای آینده کشور می‌دانند و سازمان ملل از آمادگی خود برای یافتن راه‌حل و بازگشایی مدارس دخترانه خبر داده است.
تد چایبان، معاون اجرایی صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، در بیانیه‌ای اعلام کرد که ممنوعیت تحصیل دختران افغانستانی در مقاطع متوسطه و دانشگاه، به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های مهاجران بازگشته به کشور تبدیل شده است.
وی تصریح کرد که این سیاست نه‌تنها مانع رشد علمی و شخصی دختران می‌شود، بلکه فرصت‌های برابر برای اشتغال و مشارکت اجتماعی زنان را نیز به‌شدت محدود کرده است.
چایبان هشدار داد که ادامه این وضعیت، آینده توسعه انسانی و اقتصادی افغانستان را با خطر جدی مواجه خواهد ساخت.
به گفته این مقام یونیسف، جامعه جهانی آمادگی دارد با تمامی طرف‌های ذی‌ربط در افغانستان همکاری کند تا راهکارهایی عملی و قابل اجرا برای آغاز مجدد تحصیل دختران افغان پیدا شود.
او تأکید کرد که بازگشایی مدارس دخترانه، ضرورتی حیاتی برای پیشرفت و ثبات کشور است و هرگونه تأخیر در این زمینه، شکاف‌های آموزشی و اجتماعی را عمیق‌تر خواهد کرد.
بر اساس آمار رسمی ارائه‌شده توسط یونیسف، از آغاز سال ۲۰۲۵ تاکنون بیش از دو میلیون نفر از شهروندان افغانستان، عمدتاً از ایران و پاکستان، به کشور بازگشته‌اند.
بخش زیادی از این بازگشت‌ها، به‌ویژه از ایران، شامل خانواده‌هایی است که فرزندان دختر در سن تحصیل دارند و اکنون با محدودیت‌های آموزشی روبه‌رو هستند.
بسیاری از این خانواده‌ها در گفت‌وگو با نمایندگان سازمان ملل، ممنوعیت تحصیل دختران را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین موانع بازگشت موفق به زندگی عادی عنوان کرده‌اند.
این مهاجران می‌گویند که بازگشت به کشوری که فرصت آموزش از دختران سلب شده، آینده نسل جدید را در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهد.
چالش‌های آموزشی، تنها بخشی از مشکلات بازگشتی‌هاست. طبق گزارش یونیسف، بازگشت‌کنندگان با مسائل دیگری از جمله بیکاری، نبود خدمات بهداشتی کافی، و دشواری‌های معیشتی نیز دست‌به‌گریبان هستند.
با این حال، مسأله آموزش دختران به دلیل تأثیر مستقیم بر آینده جامعه، به‌عنوان اولویت اصلی مطرح شده است.
چایبان در پایان بیانیه خود تأکید کرد که بازگشایی مدارس دخترانه نه یک اقدام نمادین، بلکه گامی عملی برای تضمین آینده افغانستان است و هرگونه پیشرفت پایدار، بدون مشارکت و آموزش دختران، امکان‌پذیر نخواهد بود.
