سالروز خروج اباعبدالله الحسين عليه السلام از مدينه به سمت مكه

هزار و سیصدو هفتاد و شش سال پیش، در چنین روزی، یعنی بیست و هشتم ماه رجب المرجب در سال شصت هجری، امام حسین علیه السلام به همراه خویشان و اصحاب خود از مدینه منوره به سمت مکه معظمه  هجرت فرمودند

هزار و سیصدو هفتاد و شش سال پیش، در چنین روزی، یعنی بیست و هشتم ماه رجب المرجب در سال شصت هجری، امام حسین علیه السلام به همراه خویشان و اصحاب خود از مدینه منوره به سمت مکه معظمه  هجرت فرمودند.

اولین پادشاه اموی، معاویة ابن ابو سفیان، در نیمه رجب سال شصت هجرى به هلاکت رسید و فرزندش یزید  بر جایگاه غاصبانه پدرش تکیه زد و حکومت  را در دست گرفت.

یزید در ابتدای حکومت ننگین خود، برای گرفتن بیعت با مشکلات عدیده ای روبرو شد.

معاویه در قرار داد صلح با امام حسن علیه السلام , متعهد شده بود که حکومت را رها کند و حکومت، در خانواده او موروثی نباشد ، به ویژه آنکه یزید فردی شرابخوار و بی آبرو بود.

با وجود این ،  یزید برای قبضه کردن حکومت، مشکل خاصي در گرفتن بيعت از اهالي شام، مصر، عراق و يمن نداشت ، و تنها دغدغه اش ، بیعت گرفتن از حجاز، به ويژه از شهر مقدس مدينه بود. زيرا در اين شهر بزرگاني چون عبدالله بن عباس، عبدالله بن جعفر، محمد بن حنيفه، و تنی چند از صحابه و انصار زندگي مي کردند، که از جهات گوناگون بر يزيد برتري و در رسيدن به مقام حکومت، بر او مقدم بودند.

اما در میان این اشخاص کسی که از همه بالاتر و برتر و لایق تر می نمود و در کنار او ، دیگر شخصیت ها و بزرگان زمان، به چشم نمی آمدند حسین ابن علی ابن ابی طالب علیه السلام بود.

به خاطر دلایلی از این دست، یزید احساس خطر می کند و تصمیم می گیرد با به زانو در آوردن امام حسین علیه السلام و گرفتن بیعت از ایشان راه را برای ادامه حکومت خود و گرفتن بیعت از دیگر بزرگان حجاز و علی الخصوص مدینه هموار کند.

يزيد در نخستين اقدام خود، نامه اي به وليد بن عتبه، عامل خود در مدينه نوشت و ضمن يادآوري مرگ معاويه، به وي دستور داد از مخالفان سرشناس مدينه براي وي بيعت بگيرد.

امام حسین علیه السلام که با اصرار های بی امان ولید رو برو شده بودند تصمیم بر خروج از شهر مدینه منوره به سمت مکه معظمه و انجام حج گرفتند.

حضرت به خانواده خويش و خاندان اميرمؤمنان علی عليه السلام آگاهي دادند که قصد خروج   و هجرت از اين شهر مدینه را دارند . به همين دلیل تمام اعضای خاندان اميرمؤمنان عليه السلام بجز برادرشان، محمد حنفيه و فرزندانش، اعلام آمادگي کردند و براي هجرت و جهاد، در رکاب آن حضرت حضور يافتند.

امام حسين عليه السلام، در انتهاي شب يک شنبه، دو روز مانده به پايان ماه رجب سال 60 قمري، به طور آشکار و به قصد عمره راهي مکه معظمه گرديدند.

به همراه ایشان، خانواده و فرزندانشان و نیز زینب کبری سلام الله علیها و دیگر یاران آن حضرت به سمت مکه معظمه رهسپار شدند.

بدين گونه، آن حضرت با اهل بیت و اصحاب خویش ،  می رفتند تا تحقق پایانی سرخ و انسان ساز به نام عاشورا را پایه گذاری نمایند.