رحلت حضرت خدیجه سلام الله علیها
دهم ماه رمضان مصادف است با سالروز رحلت حضرت خدیجه سلام الله علیها.
دهم ماه رمضان مصادف است با سالروز رحلت حضرت خدیجه سلام الله علیها.
به گزارش خبرگزاری شیعه ویوز، «اُمّ المؤمنین» حضرت «خدیجه کبرى سلام الله علیها» دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزى نخستین همسر «رسول خدا صلی الله علیه و آله»، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام مى‌باشد.
ایشان با این‌که در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم‌نظیر بود و ایشان را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش مى‌خواندند.
در دین اسلام نیز، به عنوان یکى از چهار بانویى که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برترى دارند، شناخته می شوند و جز دختر ارجمندش حضرت «صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها» هیچ بانویى این مقام و فضیلت را نیافت.
حضرت «خدیجه سلام الله علیها» با درایت و خردمندى خویش صاحب دارایى فراوانی شد و کاروان‌هاى متعددى براى بازرگانى به راه انداخت.
حضرت «خدیجه کبرى سلام الله علیها» در چهل سالگى با امین قریش، حضرت «محمد صلی الله علیه و آله» ـ که در سنّ بیست و پنج سالگى بودند ـ ازدواج کرده و زندگى شرافتمندانه و اصیلى را پایه‌ریزى نمودند که در تاریخ بشریت کم نظیر است.
ایشان به پیامبر، عشق و علاقه ویژه‌اى داشت و هنگامى که آن‌حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و دارایى‌هاى خویش را در اختیار آن‌حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و بارورى آن هزینه نماید.
ایشان نخستین زنى بود که به آن‌حضرت ایمان آورد و در این‌راه مشقت‌ها و آزارهاى فراوانى از سوى قریش و اهالى مکه متحمل گردید.
ایشان تا زنده بود، در تمام صحنه‌ها یار و یاور رسول خدا صل الله علیه و آله بود و موجبات تسلى قلب شریف آن‌حضرت را فراهم می نمود و در روزگار سخت تبعید در شعب ابى‌طالب، هیچ‌گاه آن‌حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از ایشان پشتیبانى و نگهبانى کرد.
سرانجام این بانوى فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و 25 سال خدمت به رسول «خدا صلی الله علیه و آله» و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابى‌طالب به مکه معظمه، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان‌آفرین تسلیم و روح مطهرش به اعلى علیین عروج نمود.
حضرت پیامبر، در مدت کوتاهى، دو یار و پشتیبان خویش، یعنى عمویشان حضرت «ابوطالب علیه السلام» و پس از وى، حضرت «خدیجه کبرى سلام الله علیها» را از دست دادند و از این بابت بسیار اندوهگین و ماتم‌زده بوده و روزگار سختى را پشت سر مى‌گذاشتند، تا به آنجا که آن سال را «عام الحزن» ـ به معنی سال اندوه ـ نامیدند.
«رسول خدا صلی الله علیه و آله» پس از غسل و کفن پیکر مطهر حضرت «خدیجه کبرى سلام الله علیها»، ایشان را در منطقه حجون شهر مکه مکرمه به خاک سپرد.
حضرت «خدیجه سلام الله علیها» داراى دو پسر به نام‌هاى قاسم و عبدالله ـ معروف به طیب و طاهر ـ و چهار دختر به نام‌هاى زینب، رقیه، ام کلثوم و«فاطمه سلام الله علیها» بودند.
گفتنی است حضرت رسول خدا صل الله علیه و آله در شأن حضرت خدیجه سلام الله علیها طی سخنانی می فرمایند: سوگند به خدا، پروردگار کسى را بهتر از خدیجه نصیبم نکرد، زیرا در حالى که مردم، کفر مى‌ورزیدند، او به من ایمان آورد؛ در حالى که مردم تکذیبم مى‌کردند، او مرا تصدیق کرد؛ در حالى که مردم محرومم کرده بودند، او با دارایى‌هاى خود با من مساوات کرد و خداوند از او به من فرزندانى عطا کرد که از سایر همسرانم چنین موهبتى نصیبم نشد.
